«Արի տուն» ծրագրի վերջին՝ 8-րդ փուլի փակման արարողություն

«Արի տուն» ծրագրի 8-րդ փուլի մասնակիցներ. «Հայրենիքում ապահով է ավելի, քան Սիրիայում»

            Քնար Քարամյանը և Մերի Բոյաջյանը ծնունդով Սիրիայից են: Ընկերուհիներով որոշել են մասնակցել «Արի տուն» ծրագրին և միասին անմոռանալի օրեր անցկացնել:

Քնար Քարամյանը 15 տարեկան է  և արդեն 8 ամիս է ինչ հայրենիքում է:

«Շնորհակալ ենք լավ ընդունելության համար…. Երբ վերադարձանք, մեր քաղաքում շատ ուրախ մեզ ընդունեցին, այստեղ ավելի ապահով է: Ուրախ ենք, որ հետ եկանք… Ամենից շատ Նորավանքն է ինձ դուր եկել»:  Քնարը ցանկանում է դեղագետ դառնալ:

        Մերի Բոյաջյանը 16 տարեկան է,  հայրենիքում իրեն լավ է զգում, չնայած որոշ իր կողմից նկատած հակասությունների, և արդեն մեկ տարի է ինչ Երևանում է բնակվում, հաճախել է հայկական ավագ դպրոց, իսկ եղբայրը Հայաստանում սիրիական դպրոց է հաճախում:

«Արի տուն» ծրագրի բոլոր մասնակիցները իրենց շնորհակալական խոսքերը ուղեցին ծրագրի կազմակերպիչներին և ծրագիրը կյանքի կոչող Սփյուռքի նախարարության աշխատակազմին:

"Արի տուն" ծրագրի 8-րդ փուլի մասնակիցներ

30.08.2013

Աղավնաձոր

Դալիթա Ավանեսյանը նոր ուսումնական տարվա սկզբին

Դալիթան այս տարի ավարտել է միջնակարգ դպրոցը և ընդունվել Եվրոպական քոլեջի «Մենեջմենթ» բաժինը:
Դալիթան այժմ սովորում է միաժամանակ երկու երաժշտական հաստատություններում՝ Ալեքսանդր Սպենդիարյանի անվան երաժշտական դպրոցում և Երևանի պետական ջազ–քոլեջում: Այս շնորհալի  աղջիկը մասնակցել է «Արի տուն» ծրագրի և՛ բացման, և՛ փակման հանդիսավոր արարողություններին` իր երգերով  ողջունելով  արիտունցիներին և նոր հանդիպումների հույս հայտնել:

Դալիթան մեզ բոլորիս 2011 թվականին հիացրել է իր կատարմամբ՝ մանկական եվրատեսիլում:

Մաղթում ենք, որ գալիք ուսումնական տարին Դալիթայի և նրա հասակակիցների համար լավագույնը լինի` նոր գիտելիքների ձեռքբերումներով, իսկ երգը նրա ուղեկիցը լինի ողջ կյանքում:

 

"Արի տուն" ծրագրի վերջին՝ 8-րդ փուլի փակման արարողություն

Դալիթա Ավանեսյան

 30.18.2013

Աղավնաձոր

«Արի տուն» ծրագրի 6-րդ փուլի փակման արարողություն

Ավարտվեց «Արի տուն» ծրագրի 6-րդ փուլը. «Շենացնենք մեր մայր արարատյան հայրենիքը»

Օգոստոսի 16-ին Աղավնաձորում տեղի ունեցավ «Արի տուն-2013» ծրագրի 6-րդ փուլի փակման հանդիսավոր արարողությունը:

Միջոցառմանը ներկա էին ՀՀ սփյուռքի փոխնախարար Վահե Ջիլավյանը և ՀՀ  սփյուռքի նախարարության աշխատակիցները:

Արիտունցիները իրենց ողջույնի խոսքով, ասմունքով, երգով ու պարով հուզեցին ներկաներին: Արիտունցիներին ողջունեց նաև Դալիթա Ավանեսյանը և իր  «Welcome to Armenia-Բարի

գալուստ Հայաստան» երգով բարի գալուստ մաղթեց և ցանկացավ, որ մասնակիցներն իրենց հետ տանեն լավ ու գեղեցիկ հուշեր ու  կրկին ջերմ կարոտով վերդառնան հայրենիք:

Արիտունցիներին հայրենասիրական երգերով ոգևորեցին «Հայկազունք» խմբի երգիչները, որոնց կատարումներին միացան նաև ծրագրի մասնակիցներն ու հյուրերը:

                                                                                                                                                   

   ՀՀ սփյուռքի փոխնախարար պարոն Ջիլավյանը իր և ՀՀ սփյուռքի նախարար Հրանուշ Հակոբյանի անունից ողջունեց «Արի տուն» ծրագրի 6-րդ փուլի մասնակիցներին և շնորհակալություն հայտնեց, որ եկել են և մասնակցում են այս հայրենասիրական ծրագրին: Մասնակիցներին հորդորեց, առաջարկեց, որ բոլորը իրենց բնակության երկրում կատարեն հայրենիքի համար լավ գործեր և ամրապնդեն կապը հայրենիքի հետ: « Մի քանի օրից բոլորդ կլինեք ձեր բնակության երկրում, սակայն հույս ունենք, որ նորից կվերադառնաք հայրենիք, բոլորդ կտեսնեք իրար, տանը կխոսեք հայերեն, եթե ամուսնանաք, ապա միայն հայի հետ և ձեր երեխաներին կկնքեք հայրենի երկրում»:

Երեկոն ավարտվեց ավանդական հրաժեշտի խարույկի մոտ, որի շուրջ մինչև ուշ երեկո պարում, երգում էին ծրագրի մասնակիցները, ովքեր մեկ օր հետո հրաժեշտ էին տալու հայրենիքին՝ նոր վերադարձի ակնկալիքով:

«Արի տուն» ծրագրի 6-րդ փուլին մասնակցեց շուրջ 120 պատանիներ՝ աշխարհի 15 երկրներից:

Կայացավ ՀՀ սփյուռքի նախարարության «Արի տուն» ծրագրի 6-րդ փուլի փակման արարողությունը
16.08.2013

Սովորե՞լ, թե՞ չսովորել

            Վերջերս ՀՀ գիտության և կրթության նախարարությունը հրապարակում արեց, բարձրագույն ուսումնական հաստատություններում ուսման վարձավճարների թանկացման մասին:

            Ո՞րն է պատճառը ՀՀ-ում ուսման վարձերի թանկացման:

            Այն դեպքում, երբ բոլորը ձգտում են գների իջեցմանը, կրթաթոշակների տրամադրմանը, չգիտես ինչու Հայաստանում գները պրոգրեսիայով աճում են և, ի լրումն այդ ամենի բարձրացրել են ուսման վարձերը, և որոշ բաժիններում հանել են անվճար տեղերը:

            Գերմանիայում պետական համալսարանները անվճար են, իսկ ոչ պետական համալսարանների ամսական վճարը տատանվում է 300-700 եվրոյի սահմաններում:

            Հայաստանը, լինելով զարգացող երկիր, չունի այն համապատասխան մասնագետները, ովքեր կկրթեն երիտասարդներին եվրոպական համալսարանների նման:

            Վարձերի բարձրացման պատճառներից մեկն այն է, որ գլխավոր նպատակը գումար կորզելն է: Համալսարանների եկամուտների 70-80 տոկոսը վարձերից են գոյանում, իսկ կրթության ցածր մակարդակը այսպես են մեկնաբանում, թե ուսանողները գիտությամբ հետաքրքրված չեն, դիպլոմի համար են եկել… Ո՛չ, նման բան չկա: Եթե, օրինակ՝ ՀՊՏՀ-ն ունենար այն կահավորումը, համապատասխան տեխնիկայով հագեցած լսարանները, ինչպես ամերիկյան համալսարանը, ապա համոզված եղեք, որ ոչ միայն ստեղծված մթնոլորտն էր տրամադրող լինելու, այլ նաև սեմինարներ ներկայացնելու ձևը հետաքրքիր և բովանդակալից էր լինելու: Եվ ես հաստատապես կարող եմ ասել, որ ես պատրաստ կլինեմ վճարելու այն գումարը, որը իմ սովորած տարիների համեմատ 100.000 դրամով ավելացել է՝ անհայտ պատճառներով…

            Եթե համեմատվում են եվրոպայի համալսարանների վարձավճարների հետ, ապա կարելի է համեմատվել նաև  որակական հատկանիշների, տրվող գիտելիքների բարձր մակարդակի, պրակտիկ գիտելիքների ստացման հետ…

ԽՍՀՄ-ի տարիներին, երբ կրթությունը անվճար էր, մարդիկ վա՞տ էին սովորում… Իհարկե, Ո՛Չ:

Գտեք այն ստիմուլը, որը կստիպի լավ սովորել, որը կհամախմբի երիտասարդներին ընդհանուր գաղափարների շուրջ, ինչը կդարձնի մեզ ավելի համախմբված և թույլ կտա գերազանց գիտելիքների իմացությամբ մրցել հարևան և եվրոպական երկրների ուսանողների հետ, այլ ոչ թե  վարձավճարի բարձրացմամբ կխոչընդոտի շատերին մուտք գործել պետական համալսարաններ:

Պետք է մտածել այն պատանիների մասին, ովքեր ապագայում կառավարելու են բազմամիլիոնանոց Հայաստանը, որտեղ բնակվելու են մեր օտարության մեջ գտնվող  բոլոր հարազատները…

Թողե՛ք մեզ լավ հիշողություններ, որոնք կգրվեն պատմության էջերին՝ հետագա սերունդներին տեղեկություն տալով ձեր լավ գործերի մասին…

Մարիամ Նազարյան

«Արի տուն» ծրագրի 5-րդ փուլի փակման արարողություն

Ավարտվեց «Արի տուն» ծրագրի 5-րդ փուլը. «Եթե բարենպաստ պայմաններ ստեղծվեն, բոլորս կվերադառնանք»:

            Աղավնաձորում տեղի ունեցավ «Արի տուն» ծրագրի հերթական փուլերից 5-րդ փուլի փակման արարողությունը:

            Իրենց տպավորություններով կիսվեցին Դանիել Դանիելյանը և Արգիշտի Թումանյանը:

Դանիելը Հայաստան է եկել Գերմանայի Քյոլն քաղաքից: 18 տարեկան է և առաջին անգամ է գտնվում Հայաստանում: Գերմանիայում հայկական դպրոցներ չկան, սակայն Դանիելը հաճախել է «Սիլվա Կապուտիկյանի» անվան հայկական միություն, որտեղ սովորել են հայերեն գրել, կարդալ: Այստեղ՝ հայրենագիտության դասերին, սովորել է հայկական պարեր:

            Գերմանիայում ավարտել է դպրոցը և ցանկանում է մենեջեր դառնալ:

            «Հայաստանում կանոնները չեն պահում, փողոցներում շատ ենք տեսնում մարդկանց, ովքեր աղտոտում են փողոցը: Գերմանիայի բոլոր քաղաքներն են շատ մաքուր… »:

            Գերմանիայում ծնված Դանիելը, կարգապահության և մաքրության կողմնակից լինելով, մեծ տպավորություններով և վառ հիշողություններով կվերադառնա Գերմանիա:

           

            20-ամյա Արգիշտի Թումանյանը եկել է Ռուսաստանի Դոնի-Ռոստով քաղաքից: Վերջին անգամ 6 տարի առաջ է եղել Հայաստանում, երբ հյուրընկալվել էր հարազատների տանը՝ Վանաձոր քաղաքում:

            «Արի տուն» ծրագրի շրջանակներում ձեռք է բերել նոր ընկերներ: Այնտեղ հայկական դպրոց է հաճախել և այժմ լոգիստիկա է սովորում:

            Արգիշտին Դոնի-Ռոստովի հայերին բաժանում է 2 մասի. նրանք, ովքեր գաղթել են Անիից և խոսում են արևմտահայերեն, և երկրորդ՝ Հայաստանից գաղթած հայեր, ովքեր գաղթել են ԽՍՀՄ-ի փլուզումից հետո:

            Դոնի-Ռոստովի մեջ է մտնում Նոր Նախիջևան քաղաքը, որտեղ հիմնականում հայեր են:

            «Օտարների մեջ հայերն իրենց ավելի ապահով են զգում: Եթե Հայաստանում բարեփոխումներ լինեն, ստեղծվեն բարենպաստ պայմաններ, ապա բոլորս կվերադառնանք…»:

            Հայրենիքի հետ կապված բոլոր նորություններին հետևող Արգիշտին մտահոգված էր Հայաստանի ներկա դրությամբ…

IT Photography

<Արի տուն> ծրագրի 5-րդ փուլի փակման արարողություն

09.08.2013

Ինչպե՞ս հասնել հաջողության

Երբ լավագույն ուսուցիչը մահվան շեմին էր, աշակերտը մոտենում է նրան և շշուկով հարցնում. «Մինչ Դուք կլքեք մեզ, կարող եք ասել, կյանքի ԳԱՂՏՆԻՔը, իմաստուն ուսուցիչ»:

Մտածելով մի քանի րոպե, վերջին ուժերը հավաքելով, նրան հաջողվեց խոսել. «Կյանքը նման է գետի»:

Աշակերտը շրջվեց և ասեց կողքինին. «Ուսուցիչը ասաց, որ կյանքը նման է գետի, փոխանցի’ր այն հաջորդներին»:

Բայց նրանցից մեկը ասաց. «Մեկ րոպե, կյանքը նման է գետի, ի”նչ է սա նշանակում: Հարցրեք, թե նա ինչ է ի նկատի ունեցել»:

Լավագույն աշակերտը նորից հարցրեց. «Կներեք, մեծագույն ուսուցիչ, բայց մեզնից մեկը չի հասկանում, և ցանկանում է իմանալ, թե Դուք ինչ ի նկատի ունեք. Կյանքը նման է գետի»:

Հավաքելով իր վերջին ուժերը` նա արտաբերեց վերջին խոսքերը. «Լավ, այդ դեպքում նա նման չէ գետի»:

«Ծովախեցգետնին , երբ նետում են ջրից, չկա բավարար էներգիա, որպեսզի շարժվի դեպի ծովը, բայց նա սպասում է, երբ ալիքը կգա, և նա կվերադառնա այնտեղ, որտեղից նրան նետել էին, և կմահանա, չնայած, որ փոքրիկ ջանքերը կարող են մոտեցնել իրեն ալիքին, որը կարող է և մեկ մղոն է հեռու նրանից: Աշխարհը լի է մարդ-ծովախեցգետնիներով, որոնք լճացել են անորոշության հովիտներում, և փոխարեն նրա , որ իրենց ջանքերը գործի դնեն, սպասում են ՄԵԾ ՀԱՋՈՂՈՒԹՅԱՆ ԱԼԻՔԻՆ, որը կտա իրենց անհրաժեշտ տեղը»,- Օրիսոն Սվիտ Մերդեն:

Տարբեր ժամանակներում Սթիվեն Կովին, Էնդրյու Կարնեգին, Զիգ Զիլարը իրենց աշխատություններում առաջարկել են 7, 10… 30 հաջողության գաղտնիքներ, կյանքի որակներ, սակայն Դան Քենեդին առաջարկում է միայն մեկը, ամենագլխավորը և կարևորը, որը կարող է բառացիորեն փոխել մարդու ողջ կյանքի փորձառությունը:

Նրանք, ովքեր ինչ-որ բանի են հասել այս կյանքում, ունեն հաջողության միայն մեկ գաղտնիք: Եթե հետևեք Դան Քենեդիի «Բոլոր հաջողության գաղտնիքներից ամենագլխավորը» գրքում բերված օրինակներին, փորձառություններին, Դուք ինքներդ կհասկանաք այդ գաղտնիքը և կստիպեք, որ այն գործի Ձեզ համար:

Մարիամ Նազարյան

Աղբյուրը` Кеннеди Дэн "Самый главный из всех секрет успеха"

<Արի տուն> ծրագրի 6-րդ փուլի մասնակիցներ

17-ամյա Կառլա Սարգիսը և Գոհար Ալաբյանը Հայաստան են եկել Լիբանանից: Կառլան առաջին անգամ է Հայաստանում, իսկ Գոհարը 2 ամիս առաջ ընտանիքի հետ միասին տեղափոխվել է Հայաստան՝ մշտական բնակության:

Լիբանանի հայկական դպրոցում սովորել են արևմտահայերեն գրել, կարդալ, հայրենասիրական երգեր: Այստեղ նեղվում են միայն մի բանից, որ արևելահայերենին լավ չեն տիրապետում,  և կցանկանային արևելահայերեն լավ իմանալ:

Կառլա Սարգիսը փաստաբան է ցանկանում դառնալ, իսկ Գոհար Ալաբյանը Հայաստանում պատրաստվում է սովորել խոհարարություն:

Այստեղ նոր ընկերներ են ձեռք բերել, սակայն այստեղի պատանիների ազատությունը միանգամայն տարբեր է լիբանանահայ պատանիների՝ ազատության մասին պատկերացումներից: «Արի տուն»  ծրագրի շրջանակներում այցելած վայրերից Կառլային ամենից շատ դուր է եկել Սարդարապատը: Նրանք երկուսն էլ սիրահարվել են իրենց հայրենիքին, նրա  բնությանը, օդ ու ջրին…

Կոլյան, Մարիամը և Մարգարիտան եղբայր-քույրեր են: Կոլյան և Մարիամը առաջին անգամ են Հայաստանում, իսկ իրենց ավագ քույրը՝ Մարգարիտան, 4-րդ անգամ է հայրենիք այցելում:

Նրանք Աշտարակի ձորն են ամենից շատ հավանել: Այստեղ տատիկի տանն են հյուրընկալվել: Շատ ուրախ են, որ տատիկի խորհրդով մասնակցել են «Արի տուն» ծրագրին, և այժմ գտնվում են Հայաստանում: Երեխաները հիանալի օրեր են անցկացնում՝ տեսարժան վայրեր այցելելով, իրենց հասակակից հայաստանաբնակ և աշխարհի տարբեր ծայրերից ժամանած հայ պատանիների հետ շփվելով: Եվ ամենակարևորը՝  արդեն սովորել են հայերեն տառերը…

Մաղինե Զիքյանը Հայաստան է եկել Ֆրանսիայի Մարսել քաղաքից: Վերջին անգամ 9 տարի առաջ է եղել Հայաստանում: Հյուրընկալվել է հարազատների տանը: Հայաստանից ստացած իր տպավորություններով նա կիսվել է «Հայերն այսօրի» թղթակցի հետ:

«Այստեղ շատ ընկերասեր են, շատ ավելի ջերմ, քան Ֆրանսիայում: Ֆրանսիայում սառն են մարդիկ, այնտեղ փողոցները ավելի աղտոտ են, քան Հայաստանում: Ես սիրում եմ Հայաստանը, բայց կցանկանայի հետագայում Իսպանիայում բնակվել, Հայաստանում չեմ կարող…

Հայաստանում ինձ դուր չի գալիս, թե ինչպես են ավտոմեքենաներ վարում…»:

Մաղինեն մասնագիտությամբ կոսմետոլոգ է, և երբ վերադառնա Ֆրանսիա, կաշխատի իր մասնագիտությամբ:

Մարիամ Նազարյան
«Արի տուն» ծրագրի մասնակիցները սիրահարվել են իրենց հայրենիքին, նրա բնությանը, օդ ու ջրին…
«Արի տուն» ծրագրի մասնակից. «Այստեղ շատ ընկերասեր են»

Հայաստանում առկա խնդիրները

Հայաստանում առկա խնդիրները ամենատարբեր բնույթի են, և հաճախ անլուծելի են թվում, սակայն կփորձենք առաջարկել այդ խնդիրների համար լուծումներ:

Ամենաառաջին և կարևոր խնդիրը ՀՀ աշխատաշուկան է: Եվ երկրորդը, որը բխում է առաջինից, երիտասարդների ուժերը օգտագործելու, չվարձատրելու և այլն, որի հիմնական պատճառը ոչ ֆորմալ տնտեսությունների առկայությունն է:

Աշխատանքի շուկայում խնդիրները շատ են: Գիտենք, որ տարիներ շարունակ, գնալով էլ ավելի է մեծանում <ուղեղների հոսք> շարժումը՝ Հայաստանից դեպի արտասահմանյան երկրներ: Եվ քանի դեռ կա այսպիսի երևույթ, ակնհայտ է, որ աշխատաշուկան կորցնում է իր լավագույն աշխատանք առաջարկողներին:

Ես կարող եմ ասել <գիտելիք> կապիտալի արտահոսք ունենք...

Հայաստանում ընկերությունները պատկանում են մի քանի անձանց, գործում են հիանալի օրենքներ, որոնք միայն մեզ համար են գործում, չկան միջազգային ստանդարտներին համապատասխանող ընկերություններ, կամ շատ քիչ են:

Ինչ վերաբերվում է ոչ ֆորմալ տնտեսություններին, ապա շատ երկրներում առկա է այս խնդիրը: Շատերն ասում են, որ այն բացասական երևույթ է, շատերը՝ հակառակը: 

Մի քանի տնտեսագետներ ասում են, որ դա օգուտ է տվյալ պետությանը, քանի որ եթե նա գրանցի իր գործունեությունը, շահույթ չի ունենա, և այն այլևս չի գործի, իսկ դա վնաս է և՛ աշխատողին, և՛ տնօրենին: 

Շատերը այլ կարծիքի են՝ ոչ ֆորմալ տնտեսությունները լուրջ վնաս են հասցնում պետությանը՝ պետբյուջեին:

Իմ առաջարկը ընկերությունների մասով այն է, որ յուրաքանչյուր ընկերություն, լինի մեծ թե փոքր, պետք է ունենա իրեն հատուկ և բնորոշ դիզայն, աշխատողների համար նախատեսված հատուկ հագուստներ՝ ընկերության լոգոներով: Ճիշտ է, գուցե այս ամենը լրացուցիչ ծախսերի հետ է կապված, այնուամենայնիվ շատ հաճելի է և միաժամանակ ճիշտ մարքեթինգային քայլ է: Ճապոնիայի մարքեթինգային ռազմավարությունը կցանկանայի, որ Հայաստանում էլ կիրառվեր...

Իսկ գրանցված աշխատող լինել թե չգրանցված, դա յուրաքանչյուր անհատի որոշումն է, ինքը պետք է գիտակցի այդ ամենի առավելություններն ու թերությունները...

Հ. Գ. Չգրանցված աշխատելը նաև մարդու ոչ տեղեկացվածությունից է գալիս... :) ինչ էլ լինի պահանջեք, որ ձեզ գրանցեն

Մարիամ Նազարյան

Ո՞վ է առաջնորդը

Երկու կարևոր հատկանիշ, որոնք պետք է ունենա առաջնորդը.

- Եղե՛ք լավագույն գաղափարի հեղինակ, ինչը կօգնի ձեզ լինել առաջնորդ

- Եղե՛ք առաջնորդ, բայց ոչ հրամայող:

Առաջնորդը պետք է տարբերվի իր գաղափարներով բոլորից:

Հենց դա է առաջնորդի առաջին հատկանիշը:

Այսինքն՝ առաջնորդ նշանակում է լինել թիմի առջևից գնացող, հասարակությանը առաջնորդող:

Իմ կարգախոսն է. Եղե՛ք առաջնորդ, բայց ոչ հրամայող:

Առաջնորդ կարելի է լինել տարբեր բնագավառներում: Առաջնորդ կարող եք լինել ընկերների շրջապատում, ուսումնական հաստատությունում, ընտանիքում և, իհարկե, առաջնորդ կարելի է լինել,  և որը ամենակարևորն է, բիզնեսի ոլորտում:

Առաջնորդությունը ես այսպես կնկարագրեմ:

Օրինակ՝ դասարանում առաջնորդներին կարելի է բաժանել մի քանի խմբի.

- Աշակերտներ, որոնք աչքի են ընկնում իրենց վառ անհատականությամբ, խելացիությամբ, բացառիկ ընդունակություններով: Հետևաբար այսպիսի աշակերտները ունեն առաջնորդի կարգավիճակ....

- Աշակերտներ, որոնց աչքի են ընկնում իրենց համարձակությամբ, գեղեցիկ տեսքով, բայց ոչ այնքան խելացիությամբ: Հետևաբար այսպիսի աշակերտները նույնպես առաջնորդներ են իրենց տեսակով, սակայն, միանգամայն, այլ տեսանկյունից:

Ընտանիքում նույնպես կան առաջնորդներ: 

Տեսե՛ք, թե՛ ընտանիքում, թե՛ ընկերության մեջ, ինչպես և ես, այնպես էլ շատ շատերը ցանկանում են լինել առաջնորդ:

Բայց այստեղ ես տեսնում մի բան, որը ինձ դուր չի գալիս: Դա այն է, որ պետք է լինել առաջնորդ, բայց ոչ հրամայող:

Եթե ցանկանում եք առաջնորդ լինել, առաջնորդել, ուղորդել մարդկանց, անհատներին, պետք է ձեզ հավասար իրավունքներ վերապահեք, և երբեք մարդկանց միայն ձեր տեսանկյունից չնայեք: Այնպես առաջնորդել, որ այդ ամենը չվերածվի սեփական անձը հայտնի դարձնելու զուտ միտում:

Առաջնորդներ, իրոք, դառնում են ժամանակի ընթացքում, միմիայն, առաջին հերթին, մարդկանց ներաշխարհին լավ ծանոթ լինելու դեպքում:

Չի կարելի ձեր առաջնորդի գաղափարները ստիպել, որպեսզի անհատները  այն ընդունեն: Ոչ-ոքի հաճելի չէ լինել կամակատարի կարգավիճակում և ձեզ տեսնել առաջնորդողի դերում:

Մարիամ Նազարյան

Սիրո էներգիան

Ոչ միայն մարդիկ են տարբեր ձևով հասկանում սերը, այլև հռչակավոր մասնագետներից յուրաքանչյուրը բացատրում է այն յուրովի:
Բոլոր փոքրիկները գիտեն, թե ինչ է իսկական սերը: Չ՞է որ նրանց հոգին լցված է անսահման սիրով, չէ՞ որ լույս աշխարհ են եկել անսահման սիրուց…
Սերը- էներգիա է, ինչպես էլեկտրաէներգիան, միայն թե ավելի բարձր մակարդակում է: Սակայն ամենահրաշալին այն է, որ սերը էներգիայի տարբեր ձևերից մեկը չէ: Այն գլխավոր էներգիան է, որը հաղորդում է մեծ էներգետիկ դաշտ, անսահման ուժ և եռանդ:
Պարզվում է, որ մեր հզոր հոգեբանական էներգիան չի կարող գործածվել, քանի դեռ մենք տեղյակ չենք նրա գոյության մասին:

Էներգիայի հզոր աղբյուրները օգնում են մեզ իրականացնել մեր երազանքները և հաղթահարել կյանքի դժվարությունները:

Ի՞նչ է սերը և ուժը, ի՞նչ է սիրո էներգիան: Ոչ բոլորն են կարողանում ճիշտ ընկալել այս բառերի նշանակությունը: Ուժը դա հենց ուժն է, որը պահպանվում է սիրո շնորհիվ տարածվող և հզորացող էներգիայի շնորհիվ:

Սիրե՛ք և եղեք սիրված:

Եթե դրական էներգիա եք փոխանցում, այն կրկնակի վերադառնում է Ձեզ:

Եթե մարդկանց, երեխաներին, ծնողներին սեր եք պարգևում, նվիրում, այն փոխադարձորեն ջերմացնում է Ձեզ, տալիս է կյանքում բարեկեցիկ, երջանիկ ապրելու ստիմուլ:

Հասարակությունը Ձեզ դասում է աշխարհում հաջողակ, մեծ բարձրունքների հասած, հռչակավոր մարդկանց շարքին:

Դրական էներգիայով լցված անձնավորությունը ցանկացած միջավայրում փայլում է իր արևի ճառագայթների պես կուրացնող շողով:

Մարիամ Նազարյան

Սարսափելի է այն զգացումը…

Գնահատեք ձեզ տրված յուրաքանչյուր վայրկյանը: Չէ՞ որ այն թանկ է և անգնահատելի բոլորիս համար: Երբ զրուցում ես մտերիմիդ հետ, անգամ չմտածելով, որ տարիներ կամ նույնիսկ վայրկյաններ հետո հնարավոր է կողքիդ չլինի:

Երբ չենք ասում միմյանց կարևոր խոսքեր, երբ չենք տալիս մեր ջերմությունն ու դրական լիցքերը. հետագայում այդ մտքերը անընդհատ տանջում են մեր ներքին աշխարհը:

Լավի մասին մտածելով` մտածեք նաև , որ ամենաերջանիկն եք, որ այժմ նրա կողքին եք:

Հաճախ հիվանդությունը վրա է հասնում անկանխատեսելի և չսպասված ժամանակ, և զարգանում այնպիսի արագությամբ, որ չես հասցնում սթափվել արագընթաց իրադարձություններից:

Սիրեք և գնահատեք Ձեզ տրված յուրաքանչյուր պահը, որովհետև ամենաերջանիկն եք հենց Դուք, որ գտնվում եք այժմ աշխարհի որևէ ծայրում, որ Ձեր կողքին մարդիկ կան, մտերիմներ, որ Դուք ունեք այն ամենը , ինչը հնարավոր է ունենալ ներկա պահին, որ տեսնում ենք արևը, զգում եք թարմ օդը…

Սարսափելի է այն զգացումը, երբ գիտես անզոր ես, անկարող օգնել քեզ համար ամենաթանկ մարդուն:

Երբ գիտես, որ հիվանդությունը իր խոր արմատներ է գցել, և պայքարելը անիմաստ է դարձել:

Երբ ներքուստ արտասվում է հոգիդ, ուզում ես բարձրաձայն հեկեկալ, բայց նայում ես աչքերի մեջ և ժպտում, կարծես ոչինչ չի եղել:

Երբ գիտակցում ես, որ գուցե սա վերջին վայրկյանն է, վերջին րոպեները, և սիրտդ թրթռում է այդ ամենի զգացումից:

Երբ թաքնվում ես մի անկյուն, երբ ուզում ես միայնակ մնալ և արտասվել անցանկալի իրականությունից, բայց որքան հնարավոր է երկար ես ցանկանում կողքին մնալ:

Թվում է, թե ինչ է որ, բոլորս ենք մահկանացու, բայց տխրությունը համակում է հոգիդ, մարմինդ և իշխում է քեզ անկախ քո կամքից:

Երբ շրջապատը պատվում է մռայլ, գորշ գույներով: Երբ կյանքը ավարտած ես համարում և անկարող այն շարունակելու:

Երբ կյանքը կորցնում է իր իմաստը, երբ չես պատկերացնում և նույնիսկ չես ուզում հավատալ, որ ոչինչ ետ չես բերի, որ այլևս քո կողքին չի լինի, որ այլևս չես տեսնի նրա ժպիտը, քեզ կարեկցող հայացքը:

Նայում ես` դրսում գարուն, բնության զարթոնք, մանուկների խինդ ու ծիծաղ, իսկ հոգումդ ցրտաշունչ ձմեռ, անդադար տեղացող անձրև , մթագնող ամպեր:

Երանի ժամանակը կանգ առներ, երանի կյանքը հավերժ լիներ, երանի ոչինչ եղած չլիներ…

Մարիամ Նազարյան

Տխուր պահերին` մի կենտրոնացեք ինքներդ ձեզ վրա

Մի երևույթ, որը պատահում է բոլորի մոտ: Երբ վատ ես զգում քեզ, երբ ինչ-որ վատ բան է պատահել, երբ վիճել ես ինչ-որ մեկի հետ կամ պարզապես տխուր ես` առանց պատճառ, ամենակարևորը` ինքդ քեզ վրա չկենտրոնանալն է: Առաջինը նրա համար, որ եթե օրինակ ընկել ես և կոտրել ձեռքդ, երկար այդ մասին մտածելով` երբեք չես կարող ժամանակը ետ բերել և չընկնել: Կարելի է ասել` ավելորդ է այդ մասին մտածելը. միևնույն է ժամանակը ետ չես բերի:

Երկրորդը` մտածելով և վերհիշելով տխուր պահերն ավելի եք տխրելու, համենայն դեպս` հաստատ չեք ուրախանալու, և դժվար կլինի նման վիճակից արագ դուրս գալը: Երրորդը` պետք է մտածել, որ կարող էր նաև ավելի վատ լիներ, և ուրախանալ, որ այդպես է ավարտվել: Եվ վերջապես, անընդհատ մտածելով ձեր մասին, կորցնում եք շրջապատին տեսնելու ձեր կարողությունը, կամ մարդկանց նայում եք միայն «դժբախտության ձեր պատուհանից»:

Իմ խորհուրդը ձեզ` նույնիսկ, երբ վատ եք զգում, մի ասեք, որ վատ եք: Հաճախ կողմնակի ուշադրությունը կարող է ավելի բարդացնել իրավիճակը: Եղե՛ք միշտ ուրախ և հաճախ ժպտացեք` գոնե մարդկանց հետ խոսելուց:

Մարիամ Նազարյան

Ցանկացած ձեռնարկության հիմնական նպատակը

Կան ձեռնարկության հիմնական նպատակին հասնելու 4 ճանապարհներ:Ինչպես գիտենք ձեռնարկության հիմնական նպատակը հանդիսանում է մեծ թվով հաճախորդներ ներգրավելը կամ սպառողներ գտնելը:

Նշված 4 հնարավոր ճանապարհներն են.

- Օգտակարության ստեղծումը,

- Գնանշանակումը

- Սպառողների սոցիալական և տնտեսական վիճակին համակերպումը,

- Նրանց համար իրական արժեք ներկայացնող ապրանքների ստեղծումը:

Օգտակարություն ստեղծելնշանակում է տվյալ ծառայությունը մատչելի դարձնել բոլորի համար: Կարող ենք բերել փոստայինծառայության օրինակը: Սկզբնական շրջանում այն ծառայում էր միայն նամակների առաքմանհամար, հետագայում նման ծառայությունից սկսեցին օգտվել նաև տարբեր աշխատանքային ոլորտիմարդիկ` իրենց ծանրոցները ուղարկելու համար: Այսինքն այս ծառայության օգտակարությունը բարձրացավ:

Գնանշանակումը իր էությամբ նույնպեսշատ կարևոր է և լուրջ պատճառ կարող է հանդիսանալձեռնարկության անկման և վերելքի համար: Բերենք < Ջիլետ> ընկերության կատարած խելամիտ գնանշանակումը: Ամերիկյան աշխարհահռչակ ընկերությունը ստեղծեց անվտանգ ածելի, որը իր որակական հատկանիշներով գրեթե չէր զիջում մյուսներին, սակայն թանկ էր / մոտ 5 դոլար արժեր/: Եվ սա լուրջ պատճառ հանդիսացավ վաճառքի ծավալի անկման: ֆիրման նորույթ սահմանեց և գրեթե բաժանեց իր ածելիները 55 սենթով մանրածախ գնորդներին, իսկ մեծածախներին` 20 սենթով: Ածելին այնպես էր նախագծված, որ այն կարելի էր օգտագործել միայն ֆիրմայի արտադրված սայրով: Սայրի արժեքը 1 սենթից պակաս էր, սակայն այն վաճառվում էր 5 սենթով: Սայրը կարելի էր օգտագործել 6-7 անգամ , ինչը 10 անգամ էժան էր վարսավիրական ծառայությունից: Եվ այսպես վաճառողների թվի կտրուկ ավելացումը նպաստեց ֆիրմայի հաջողությանը և շահույթի մեծացմանը:

Սոցիալական և տնտեսական վիճակին համակերպմանճանապարհ կարող է լինել , երբ ապրանքը սպառողներին ներկայացվում է ապառիկ ձևով:

Եվ որ ամենակարևորն է , դա անթափոնարտադրությունն է , էժան և որակյալ հումքը , որը թույլ կտա մինիմալ ծախսերով ստանալ մեծ շահույթ և մեծ արդյունավետություն: