Translate

9/07/2015

Ովքե՞ր են մեզ հարազատ մարդիկ



Աշխարհում կան դրական կամ բացասական մարդիկ: Իսկ ո՞վ է որոշում, ինչու՞ ես դու բացասական կամ դրական: Արդյոք կա նման սահմանում, կանոն: Իրականում յուրաքանչյուր անհատ չափազանց յուրահատուկ է: Մենք գուցե նման ենք իրար ֆիզիկական կառուցվածքով, էապես շատ չենք տարբերվում, բայց տարբերվում ենք մեր ուղեղի աշխատանքով: Իսկ ինչու՞ է մեզնից յուրաքանչյուրի ուղեղը տարբեր ձևով աշխատում:
Մեր ուղեղը նման է բույսերին: Ուղեղի աճն ու զարգացումը, աշխատանքի արդյունավետությունը հիմնապես կախված է, թե որտեղ, երբ և ինչ պայմաններում է գտնվում:
Եթե բույսերին աճեցնենք իրենց համար նպաստավոր վայրում, որը մեծապես դրական է ազդելու այդ տեսակի բույսի վրա, ապա արդյունքում կունենանք հրաշալի արդյունք:
Երբ մենք մեզ գտնում ենք այս կյանքում, այսինքն մեր ուղեղը հայտնվում է մի այնպիսի միջավայրում, որտեղ հնարավորություն ունի արդյունավետ զարգանալու, մենք սկսում ենք հիմնապես աճել, զարգանալ, փոխվում է մեր աշխարհայացքը, մեր շրջապատը ներկվում է միանգամայն այլ գույներով: Եվ հենց այստեղ է ի հայտ գալիս մարդկանց լավ կամ վատ տարբերակելու առաջին առիթը: Մենք սկսում ենք զգալ և տեսնել, որ հասարակությունում ապրող ինձ <տարեկից> անձնավորությունը ինձ նման չի ապրում, և քանի որ ես ապրում եմ ինձ համար հարազատ և հաճելի աշխարհում, ինձ <տարեկից> անձնավորության գործողությունները ինձ համար դառնում են խորթ, անսովոր, ոչ հաճելի, բացասական
Տարիներ առաջ գուցե ես իրեն ինձ հարազատ համարեի: Իսկ ե՞րբ են մարդիկ հարազատ լինում. երբ Ձեր հոգեկան զարգացվածությունը, մտածելակերպը, հետաքրքրությունները ինչ-որ չափով համընկնում են: Երբ ոչինչ չի համընկնում, այդ մարդը քեզ համար դառնում է ուղղակի տհաճ, բացասական լիցքեր փոխանցող:
Կարծում եմ այս ամենը բոլորը գիտեն, և եթե միշտ գիտակցենք, որ յուրաքանչյուր անձնավորություն լավն է, դրական և հաճելի է այն միջավայրում, որտեղ այժմ ինքը գտնվում է, ապա աշխարհում կվերանան վեճերը կախված մարդկանց տեսակների հետ, ոչ ոք չի փորձի փոխել դիմացինի ապրելաոճը, և փորձի այդ ապրելաոճի մեջ դրական և բացասական կողմեր փնտրել:
Ուղղակի կհանի նման անձնավորություններին իր մոլորակից, և միայն կապրի իր համար հարազատ անհատների մոլորակում:
Շատ հաճելի է, երբ մարդը գտնվում է կատարյալ ներդաշնակության մեջ և ապրում է իր մոլորակում, որտեղ չկան անհաշտություններ, չկան բացասական լիցքեր: Եվ դրական զգացողությունները այնքան շատ են, որ կարծես ապրում է իսկական դրախտում:


Մարիամ Նազարյան
23.08.2015

2/05/2015

Ո՞րն է երջանկությունը




Ի՞նչ է երջանկությունը, արդյոք կարելի է միշտ երջանիկ լինել:
Երջանկությունը հաճախ կապվում է ինչ որ իրադարձությամբ: Օրինակ՝ ծնվում է Ձեր փոքրիկը, հանդիպում եք Ձեր կյանքի ընկերոջը, բարձրանում եք Մասիսի գագաթը…
Հենց այդ վայրկյաններին Դուք ներքուստ կամ բարձրաձայն գոչում եք՝ Ես երջանիկ եմ
Երջանկությունը կարելի է զգալ այն ժամանակ.
- երբ Ձեր հոգին ու մարմինը կատարյալ ներդաշնակության մեջ են,
- երբ արտաքին աշխարհն իր բացասական լիցքերով չի խաթարում Ձեր ներքին աշխարհի խաղաղությունը
Կյանքում միշտ էլ լինում են պահեր, որ ստիպում են Ձեզ անդադար լաց լինել: Լինում են պահեր, որ ցանկանում եք մարդկությունից շատ հեռու ու միայնակ ապրել: Ձեր հոգին փոքրանում է, ներկվում գորշ գույներով, ամեն ինչում տեսնում եք միայն բացասականը: Ոչինչ չի փոխում Ձեր հոգու տխրությունը այնքան ժամանակ, մինչև բարձրացնում եք Ձեր գլուխը, և հանկարծ, կարծես լուսավորվում են Ձեր մտքերը, թողնում եք, որ շրջապատող դրական լիցքերը թափանցեն Ձեր ներքին աշխարհ և լուսավորեն ու ջերմացնեն այն սառնությունը, որը տիրում էր:
Սկսվում է իսկական գարուն Ձեր հոգում, Ձեր մեջ արթնանում է այն թաքնված էներգիան ու կյանքը, որին ստիպել էիք լուռ ննջել…
Յուրաքանչյուրիս կյանքում միշտ էլ տեղի են ունենում անկումներ ու վերելքներ: Յուրաքանչյուր անկում նախորդից ավելի խորն է լինում, և անկմանն հաջորդող յուրաքանչյուր վերելք նախկին վերելքից ավելի արժեքավոր է լինում:
Երբեք մի կորցրեք Ձեր հավատը. անկումները պետք են, որպեսզի արժեքավոր վերելքներ լինեն:


Մարիամ Նազարյան
05.02.2015

Ինչպես ես սկսեցի իմ սիրած գործը. Handmade

Անցյալ տարի ամռանը շրջում էի գրախանութում և պատահական տեսա մի ամսագիր` շապիկին գեղեցիկ ձեռքի աշխատանքի նկարներով: Երկու համար գնեցի և վազեցի տուն: Հենց շքամուտքում մեր հարևանին հանդիպեցի և ասացի, որ նոր գործ եմ սկսում, միայն թե իմանաս, թե ինչ եմ մտածել…
Ինչո՞ւ ամեն ինչ այդպես պատահական և արագ ստացվեց: Իրականում իմ մեջ արթնացավ այն երազանքը, որն ունեի շատ վաղուց և հասկացա, որ այն իրականացնելու համար ամենահարմար նախադրյալները հիմա են: Սովորաբար ես շատ չեմ մտածում ապագայի մասին, բայց այդ գաղափարը մտքումս միշտ ունեցել եմ:
7-8 տարի առաջ բարեկամուհուս ասացի, որ մեր տան հարևանությամբ գտնվող շենքում մեծ ընկերություն եմ ստեղծելու, որտեղ հիանալի նվերներ կպատրաստենք հարևանությամբ գտնվող մանկապարտեզի երեխաների համար: Մտքումս միայն բարեգործությունն էր ու երեխաներին ուրախացնելու մեծ ցանկությունը: Բոլորը մտածում էին՝ այս ինչ է խոսում 16 տարեկան այս աղջիկը, և ես զգում էի, թե ինչպես էին ինձ թերահավատորեն նայում: Եվ արդեն 20 տարեկանում գլխումս կայծակնային արագությամբ ծագեց այդ վաղեմի և մեծ երազանքն իրականացնելու գաղափարը: Սկսեցի նվերներ պատրաստել բոլոր ծանոթ և անծանոթ մարդկանց համար: Մեկ ամիս անց հեռուստաեթերում առաջին անգամ մի քանի վայրկյանով ցուցադրվեց իմ աշխատանքը և ես զգացի, որ ամեն ինչ դեռ նոր է սկսվում:
Մեկ տարվա ընթացքում փորձեցի պատրաստել տարբեր նվերներ ընկերներիս համար՝ գործած գլխարկներ, ձեռնոցներ, գլխազարդեր, կոշիկներ… Դրանից ևս մեկ տարի անց ունեցա առաջին պատվերս: Շատ ոգևորիչ էր. հիշում եմ, թե ինչպես գումարը վերցրեցի և ուրախությունից ցնծում էի: Դա իմ առաջին եկամուտն էր իմ իսկ աշխատանքից: Ավելի հաճելի զգացում չի կարող լինել: Մինչ այդ նման երջանկության մեջ հայտնվել էի այլ ընկերություններում հաջողություններ գրանցելիս: Բայց այս անգամ միանգամայն այլ, անբացատրելի բան տեղի ունեցավ: Մի պահ աշխարհը տվեցին ինձ և առաջին անգամ ես զգացի, որ կարող եմ. ուղղակի պետք է շատ աշխատել:
Ամիսներ անց թողեցի բոլոր գործերս և օր ու գիշեր սկսեցի աշխատել այդ գաղափարի վրա: Անցավ ինչ-որ ժամանակ և հասկացանք, որ թիմն անհրաժեշտ է մեծացնել՝ սկսեցինք փնտրել աշխատասեր և խանդավառ երիտասարդներ: Սկզբում սովորեցնում էինք նրանց աշխատանքը: Հենց այդ ժամանակ ես զգացի, թե ինչ է նշանակում սեփական գործ ունենալ և պատասխանատու լինել դրա համար: Երբ աշխատում ես ինչ-որ ընկերությունում, կատարում ես այն աշխատանքը, որը քեզ տալիս են և երբ ամեն ինչ ավարտվում է, դրա դիմաց գումար ես ստանում: Իսկ այս դեպքում պետք է ինքդ որոշումներ կայացնես. ի՞նչ անես, ո՞ւմ համար, ինչպե՞ս ներկայանաս, ինչպե՞ս տարբերվես արդեն գոյություն ունեցող շուկայում, ինչպե՞ս թիմ ձևավորես, ինչպե՞ս ընտրես մարդկանց, ովքեր քեզ կօգնեն, ինչպե՞ս կարգավորես քո օրվա գրաֆիկը, որպեսզի ոչ մի պատվեր չուշանա, թերությունները հասցվեն շտկվել և անես անհնարինը հաճախորդին գոհացնելու համար:
Սակայն վերջում, երբ լսում ես հաճախորդի դրական արձագանքը, հասկանում ես, որ ջանքերդ գոնե մի քանի տոկոսով իրենց արդյունքը տվել են և ավելի խանդավառությամբ ես սկսում առաջ շարժվել: Վերջերս, երբ ուսումնասիրում էի Նոլան Բուշնելի խաղերի ստեղծման պատմությունը, հասկացա և համոզվեցի, որ միայն խանդավառությունը կարող է օգնել քեզ հավատալ սեփական հաջողությանը: Շրջապատի կարծիքը ժամանակի խնդիր է: Այսօր ես անում եմ մի աշխատանք, որը չափազանց շատ եմ սիրում և աշխատում եմ այնպիսի երիտասարդների հետ, որոնց կարծիքն ինձ համար շատ կարևոր է: Ես սիրում և հարգում եմ մեր թիմի յուրաքանչյուր անդամին: Ես զգացել եմ, թե որքան հզոր ենք մենք: Իսկ դա գալիս է մեր միասնական գաղափարի, աշխատանքի, աշխատասիրության և միմյանց նկատմամբ մեծ սիրո շնորհիվ: Իմ խորհուրդը բոլորին՝ ցանկացած գործ արեք ՄԵԾ խանդավառությամբ:

Ինչպես ես սկսեցի իմ սիրած գործը. Handmade
Մարիամ Նազարյան 
06.12.2014

comment