Ինչպես ես սկսեցի իմ սիրած գործը. Handmade

Անցյալ տարի ամռանը շրջում էի գրախանութում և պատահական տեսա մի ամսագիր` շապիկին գեղեցիկ ձեռքի աշխատանքի նկարներով: Երկու համար գնեցի և վազեցի տուն: Հենց շքամուտքում մեր հարևանին հանդիպեցի և ասացի, որ նոր գործ եմ սկսում, միայն թե իմանաս, թե ինչ եմ մտածել…
Ինչո՞ւ ամեն ինչ այդպես պատահական և արագ ստացվեց: Իրականում իմ մեջ արթնացավ այն երազանքը, որն ունեի շատ վաղուց և հասկացա, որ այն իրականացնելու համար ամենահարմար նախադրյալները հիմա են: Սովորաբար ես շատ չեմ մտածում ապագայի մասին, բայց այդ գաղափարը մտքումս միշտ ունեցել եմ:

7-8 տարի առաջ բարեկամուհուս ասացի, որ մեր տան հարևանությամբ գտնվող շենքում մեծ ընկերություն եմ ստեղծելու, որտեղ հիանալի նվերներ կպատրաստենք հարևանությամբ գտնվող մանկապարտեզի երեխաների համար: Մտքումս միայն բարեգործությունն էր ու երեխաներին ուրախացնելու մեծ ցանկությունը: Բոլորը մտածում էին՝ այս ինչ է խոսում 16 տարեկան այս աղջիկը, և ես զգում էի, թե ինչպես էին ինձ թերահավատորեն նայում: Եվ արդեն 20 տարեկանում գլխումս կայծակնային արագությամբ ծագեց այդ վաղեմի և մեծ երազանքն իրականացնելու գաղափարը: Սկսեցի նվերներ պատրաստել բոլոր ծանոթ և անծանոթ մարդկանց համար: Մեկ ամիս անց հեռուստաեթերում առաջին անգամ մի քանի վայրկյանով ցուցադրվեց իմ աշխատանքը և ես զգացի, որ ամեն ինչ դեռ նոր է սկսվում:

Մեկ տարվա ընթացքում փորձեցի պատրաստել տարբեր նվերներ ընկերներիս համար՝ գործած գլխարկներ, ձեռնոցներ, գլխազարդեր, կոշիկներ… Դրանից ևս մեկ տարի անց ունեցա առաջին պատվերս: Շատ ոգևորիչ էր. հիշում եմ, թե ինչպես գումարը վերցրեցի և ուրախությունից ցնծում էի: Դա իմ առաջին եկամուտն էր իմ իսկ աշխատանքից: Ավելի հաճելի զգացում չի կարող լինել: Մինչ այդ նման երջանկության մեջ հայտնվել էի այլ ընկերություններում հաջողություններ գրանցելիս: Բայց այս անգամ միանգամայն այլ, անբացատրելի բան տեղի ունեցավ: Մի պահ աշխարհը տվեցին ինձ և առաջին անգամ ես զգացի, որ կարող եմ. ուղղակի պետք է շատ աշխատել:

Ամիսներ անց թողեցի բոլոր գործերս և օր ու գիշեր սկսեցի աշխատել այդ գաղափարի վրա: Անցավ ինչ-որ ժամանակ և հասկացանք, որ թիմն անհրաժեշտ է մեծացնել՝ սկսեցինք փնտրել աշխատասեր և խանդավառ երիտասարդներ: Սկզբում սովորեցնում էինք նրանց աշխատանքը: Հենց այդ ժամանակ ես զգացի, թե ինչ է նշանակում սեփական գործ ունենալ և պատասխանատու լինել դրա համար: Երբ աշխատում ես ինչ-որ ընկերությունում, կատարում ես այն աշխատանքը, որը քեզ տալիս են և երբ ամեն ինչ ավարտվում է, դրա դիմաց գումար ես ստանում: Իսկ այս դեպքում պետք է ինքդ որոշումներ կայացնես. ի՞նչ անես, ո՞ւմ համար, ինչպե՞ս ներկայանաս, ինչպե՞ս տարբերվես արդեն գոյություն ունեցող շուկայում, ինչպե՞ս թիմ ձևավորես, ինչպե՞ս ընտրես մարդկանց, ովքեր քեզ կօգնեն, ինչպե՞ս կարգավորես քո օրվա գրաֆիկը, որպեսզի ոչ մի պատվեր չուշանա, թերությունները հասցվեն շտկվել և անես անհնարինը հաճախորդին գոհացնելու համար:

Սակայն վերջում, երբ լսում ես հաճախորդի դրական արձագանքը, հասկանում ես, որ ջանքերդ գոնե մի քանի տոկոսով իրենց արդյունքը տվել են և ավելի խանդավառությամբ ես սկսում առաջ շարժվել: Վերջերս, երբ ուսումնասիրում էի Նոլան Բուշնելի խաղերի ստեղծման պատմությունը, հասկացա և համոզվեցի, որ միայն խանդավառությունը կարող է օգնել քեզ հավատալ սեփական հաջողությանը: Շրջապատի կարծիքը ժամանակի խնդիր է: Այսօր ես անում եմ մի աշխատանք, որը չափազանց շատ եմ սիրում և աշխատում եմ այնպիսի երիտասարդների հետ, որոնց կարծիքն ինձ համար շատ կարևոր է: Ես սիրում և հարգում եմ մեր թիմի յուրաքանչյուր անդամին: Ես զգացել եմ, թե որքան հզոր ենք մենք: Իսկ դա գալիս է մեր միասնական գաղափարի, աշխատանքի, աշխատասիրության և միմյանց նկատմամբ մեծ սիրո շնորհիվ: Իմ խորհուրդը բոլորին՝ ցանկացած գործ արեք ՄԵԾ խանդավառությամբ:

Ինչպես ես սկսեցի իմ սիրած գործը. Handmade
Մարիամ Նազարյան 
06.12.2014

Նարեկ Աղավելյան: Մարդիկ իրենց սառնությամբ օրեցօր վերածվում են անշունչ մանեկենների

Նարեկ Աղավելյան

Իմ նկարները հիմնականում մարդկանց

մեղքերի, հարգանքի և հոգատարության 

բացակայության մասին են: 

- Ընտանիքում ո՞վ է ուղորդել Ձեզ արվեստի ճանապարհով: Այդ բնագավառում ովքե՞ր են եղել Ձեր ուսուցիչները:
- Ընտանիքում և՛ մայրս, և՛ հայրս արվեստի մարդիկ են: Հայրս վավերագրական ֆիլմերի ռեժիսոր է և ֆոտոնկարիչ: Մայրս նույնպես դասավանդում է արվեստի դպրոցում: Այդ բնագավառում բազմաթիվ ուսուցիչներ եմ ունեցել: Սովորել եմ երաժշտական դպրոցում և հաճախել եմ նկարչության խմբակի: Երախտապարտ եմ բոլոր ուսուցիչներիցս. նրանք իմ մեջ սերմանել են սերը դեպի արվեստը:
- Ձեր նկարները իրենց ոճով տարբերվում են: Որքանո՞վ է Ձեզ անհանգստացնում մարդկանց կարծիքը Ձեր աշխատանքների մասին:
- Այո, իմ նկարները իրենց ոճով տարբերվում են: Ես նկարում եմ աբստրակտ ոճում՝ դեկորատիվ գրաֆիկա: Սիրում եմ բոլոր ոճերն էլ: Իսկ դասականի մասին խոսք լինել չի կարող, արվետի բոլոր ճյուղերն էլ ինձ համար մեծագույն արժեք ունեն: Ինձ համար մարդկանց կարծիքը նորանոր կտավներ ստեղծելու առիթ է հանդիսանում:
- Ո՞րն է Ձեր ոգեշնչման աղբյուրը:
- Իմ ոգեշնչման աղբյուրը կյանքն է, այն ամենը ինչ շրջապատում է ինձ՝ մարդիկ, երևույթները, դասական երաժշտությունը:
- Ձեր կարծիքով, շատ կամենալու դեպքում, անհատը կարո՞ղ է իրականացնել իր՝ երազանքի նմանվող ցանկությունները:
- Այո, կարող է, եթե ունենա մեծ կամք և աշխատասիրություն:
- Ունեցե՞լ եք անհատական ցուցահանդեսներ:
- Անհատական ցուցահանդես առայժմ չեմ ունեցել, բայց մտադրություն ունեմ բացել այս տարի:
- Որքանո՞վ են Հայաստանում մարդիկ հետաքրքրված արվեստի գործերով:
- Հետաքրքրվողներ, իհարկե, շատ կան, բայց ուղղվածությունն է մի տեսակ փոխվել, համակարգչի ժամանակաշրջան է, և մարդիկ շատ են ձգտում օգտագործել համակարգիչը:
- Ի՞նչ է պետք անել, որպեսզի հատկապես դպրոցականների մոտ մեծանա հետաքրքրությունը դեպի արվեստը:
- Դասական ուսումնառությանը զուգահեռ պետք է մտածել կրեատիվ ուսումնական մեթոդներ՝ դասը վերածելով խաղի, մրցույթի: Պետք է ոգևորել,պարգևատրել և խրախուսել երեխաներին, ինչպես նաև շատ զրուցել արվեստի մասին:
- Ինչպե՞ս ստեղծվեց <Մանիկեն> անվամբ աբստրակտ նկարը և ի՞նչ խորհուրդ ունի այն:
- Մանեկենը հենց ինքը՝ մարդն է, կանգնած անիվի վրա: Անիվը նրան առաջ տանելու գործիքն է, որի միջոցով սլանում է իր նպատակի ետևից: Մանեկենն իր մեջ ունի նաև անկենդան մարդու խորհուրդ: Շրջապատող մարդկանց մեջ օր օրի նկատում եմ սառնություն ու մի տեսակ անտարբերություն ուրիշի ցավի հանդեպ և նրանց թիվը օրեցօր աճում է,բայց փառք Աստծո ոչ բոլոր մարդիկ են այդպիսին:
- Ո՞րն է Ձեր նկարների խորհուրդը:
- Իմ նկարների խորհուրդը մարդկանց մեջ հոգատարությունը, կարեկցանքը և սերը արթնացնելն է: Իրենց մեջ կրում են նաև Աստծո հետ մտերիմ լինելու գաղափարը: Վերջնական նպատակը, որպեսզի մարդիկ իրենց մեղքերի բաժինը փորձեն հասցնել հնարավորինս մինիմալի:

Մանեկեն

Դիմակահանդես

Նարեկ Աղավելյանի ֆեյսբուքյան էջը, որտեղ ներկայացված են նկարչի բոլոր նկարները

Narek Aghavelyan

Մարիամ Նազարյան

06.01.2015

Ի՞նչ է տեղի ունենում մեր կյանքում

Յուրաքանչյուր մարդ իր կյանքի ընթացքում,անկախ իր կամքից, կրում է փոփոխություններ: Փոփոխություններ կարող են լինել անձնականում, արտաքինում, ընկերական շրջապատում, միջավայրում, անգամ բնակության վայրի հետ կապված: Ցանկացած փոփոխություն դրական միտում ունի, ցանկացած նոր բան հիանալի է թվում: Ժամանակի ընթացքում այդ նորը դառնում է սովորական, և երբեմն կորցնում իր նախկին արտասովոր և յուրօրինակ բնույթը: Այժմ ներկայացնեմ, թե ինչպես ենք մենք արձագանքում այդ փոփոխություններին:

Մենք ունենք մեր առանձնահատուկ ընկերական շրջապատը, հանկարծ հայտնվում է նոր ընկեր, ով լցնում է Ձեր կյանքը, առօրյան (զուգընկերուհու կամ զուգընկերոջ մասին չէ խոսքը), թվում է՝ նա տարբերվում է բոլորից, ամենալավն է Ձեզ հասկանում, չնայած, որ մի քանի օր է ինչ սկսել եք շփվել... Իրականում այս ամենը փոփոխության արդյունքն է, ամեն <նոր> երևույթ իր մեջ արտասովոր և դրական տարրեր է պարունակում, ինչը մեզ ստիպում է առանձնացնել այն ընդհանուրի միջից: Եվ արդյունքում մեզ համար սկսվում է նոր հարմարավետության փուլ, մենք մեզ <հարմարավետ> ենք զգում նոր ընկերոջ հետ շփումներում: Անցնում է որոշ ժամանակ, նորից նոր ու չափից ավել գունավորված հատվածները իջնում են իրենց բարձունքից և հավասարվում բոլորին: Մեր զգացմունքները կապված նոր փոփոխության հետ հանդարտվում են և ամեն ինչ կրկին սովորական է թվում: 

Իսկ ինչու՞ են կյանքում միշտ փոփոխություններ լինում, ինչու՞ ենք մենք միշտ ներկան համեմատում անցյալի հետ, և կամ մերժելով ներկան ու անցյալը խելահեղ ապագա երազում ու պատկերացնում: Մենք բոլորս հոգնում ենք կրկնվող զգայական ազդեցություններից, և երբեմն առանց գիտակցելու փնտրում ենք նորը, արտասովորը: Նոր փոփոխությունները ստիպում են քեզ մերժել անցյալը, քեզ ստիպում են մտածելու, որ անցյալում <հիմար> ես եղել: Իրականում դու այդ անցյալում քեզ շատ երջանիկ ես զգացել իրերի նման դասավորությունից և մարդկանց ներկայությունից, ուղղակի ներկան քեզ թվում է անհավանական ավելի լավը, քեզ թվում է, որ այժմ այնքան երջանիկ ես, որ երբեք այդպես չես եղել: 

Թող միշտ շրջապատող աշխարհը այնպես դասավորված լինի Ձեր շուրջը, որ միայն հարմարավետության զգացումը Ձեզ բոլորիդ համակի:

Մարիամ Նազարյան