Ովքե՞ր են մեզ հարազատ մարդիկ

Աշխարհում կան դրական կամ բացասական մարդիկ: Իսկ ո՞վ է որոշում, ինչու՞ ես դու բացասական կամ դրական: Արդյոք կա նման սահմանում, կանոն: Իրականում յուրաքանչյուր անհատ չափազանց յուրահատուկ է: Մենք գուցե նման ենք իրար ֆիզիկական կառուցվածքով, էապես շատ չենք տարբերվում, բայց տարբերվում ենք մեր ուղեղի աշխատանքով: Իսկ ինչու՞ է մեզնից յուրաքանչյուրի ուղեղը տարբեր ձևով աշխատում:
Մեր ուղեղը նման է բույսերին: Ուղեղի աճն ու զարգացումը, աշխատանքի արդյունավետությունը հիմնապես կախված է, թե որտեղ, երբ և ինչ պայմաններում է գտնվում:
Եթե բույսերին աճեցնենք իրենց համար նպաստավոր վայրում, որը մեծապես դրական է ազդելու այդ տեսակի բույսի վրա, ապա արդյունքում կունենանք հրաշալի արդյունք:
Երբ մենք մեզ գտնում ենք այս կյանքում, այսինքն մեր ուղեղը հայտնվում է մի այնպիսի միջավայրում, որտեղ հնարավորություն ունի արդյունավետ զարգանալու, մենք սկսում ենք հիմնապես աճել, զարգանալ, փոխվում է մեր աշխարհայացքը, մեր շրջապատը ներկվում է միանգամայն այլ գույներով: Եվ հենց այստեղ է ի հայտ գալիս մարդկանց լավ կամ վատ տարբերակելու առաջին առիթը: Մենք սկսում ենք զգալ և տեսնել, որ հասարակությունում ապրող ինձ <տարեկից> անձնավորությունը ինձ նման չի ապրում, և քանի որ ես ապրում եմ ինձ համար հարազատ և հաճելի աշխարհում, ինձ <տարեկից> անձնավորության գործողությունները ինձ համար դառնում են խորթ, անսովոր, ոչ հաճելի, բացասական: 

Տարիներ առաջ գուցե ես իրեն ինձ հարազատ համարեի: Իսկ ե՞րբ են մարդիկ հարազատ լինում. երբ Ձեր հոգեկան զարգացվածությունը, մտածելակերպը, հետաքրքրությունները ինչ-որ չափով համընկնում են: Երբ ոչինչ չի համընկնում, այդ մարդը քեզ համար դառնում է ուղղակի տհաճ, բացասական լիցքեր փոխանցող:
Կարծում եմ այս ամենը բոլորը գիտեն, և եթե միշտ գիտակցենք, որ յուրաքանչյուր անձնավորություն լավն է, դրական և հաճելի է այն միջավայրում, որտեղ այժմ ինքը գտնվում է, ապա աշխարհում կվերանան վեճերը կախված մարդկանց տեսակների հետ, ոչ ոք չի փորձի փոխել դիմացինի ապրելաոճը, և փորձի այդ ապրելաոճի մեջ դրական և բացասական կողմեր փնտրել:
Ուղղակի կհանի նման անձնավորություններին իր մոլորակից, և միայն կապրի իր համար հարազատ անհատների մոլորակում:
Շատ հաճելի է, երբ մարդը գտնվում է կատարյալ ներդաշնակության մեջ և ապրում է իր մոլորակում, որտեղ չկան անհաշտություններ, չկան բացասական լիցքեր: Եվ դրական զգացողությունները այնքան շատ են, որ կարծես ապրում է իսկական դրախտում:

Մարիամ Նազարյան

23.08.2015

Ի՞նչ է տեղի ունենում մեր կյանքում

Յուրաքանչյուր մարդ իր կյանքի ընթացքում,անկախ իր կամքից, կրում է փոփոխություններ: Փոփոխություններ կարող են լինել անձնականում, արտաքինում, ընկերական շրջապատում, միջավայրում, անգամ բնակության վայրի հետ կապված: Ցանկացած փոփոխություն դրական միտում ունի, ցանկացած նոր բան հիանալի է թվում: Ժամանակի ընթացքում այդ նորը դառնում է սովորական, և երբեմն կորցնում իր նախկին արտասովոր և յուրօրինակ բնույթը: Այժմ ներկայացնեմ, թե ինչպես ենք մենք արձագանքում այդ փոփոխություններին:

Մենք ունենք մեր առանձնահատուկ ընկերական շրջապատը, հանկարծ հայտնվում է նոր ընկեր, ով լցնում է Ձեր կյանքը, առօրյան (զուգընկերուհու կամ զուգընկերոջ մասին չէ խոսքը), թվում է՝ նա տարբերվում է բոլորից, ամենալավն է Ձեզ հասկանում, չնայած, որ մի քանի օր է ինչ սկսել եք շփվել... Իրականում այս ամենը փոփոխության արդյունքն է, ամեն <նոր> երևույթ իր մեջ արտասովոր և դրական տարրեր է պարունակում, ինչը մեզ ստիպում է առանձնացնել այն ընդհանուրի միջից: Եվ արդյունքում մեզ համար սկսվում է նոր հարմարավետության փուլ, մենք մեզ <հարմարավետ> ենք զգում նոր ընկերոջ հետ շփումներում: Անցնում է որոշ ժամանակ, նորից նոր ու չափից ավել գունավորված հատվածները իջնում են իրենց բարձունքից և հավասարվում բոլորին: Մեր զգացմունքները կապված նոր փոփոխության հետ հանդարտվում են և ամեն ինչ կրկին սովորական է թվում: 

Իսկ ինչու՞ են կյանքում միշտ փոփոխություններ լինում, ինչու՞ ենք մենք միշտ ներկան համեմատում անցյալի հետ, և կամ մերժելով ներկան ու անցյալը խելահեղ ապագա երազում ու պատկերացնում: Մենք բոլորս հոգնում ենք կրկնվող զգայական ազդեցություններից, և երբեմն առանց գիտակցելու փնտրում ենք նորը, արտասովորը: Նոր փոփոխությունները ստիպում են քեզ մերժել անցյալը, քեզ ստիպում են մտածելու, որ անցյալում <հիմար> ես եղել: Իրականում դու այդ անցյալում քեզ շատ երջանիկ ես զգացել իրերի նման դասավորությունից և մարդկանց ներկայությունից, ուղղակի ներկան քեզ թվում է անհավանական ավելի լավը, քեզ թվում է, որ այժմ այնքան երջանիկ ես, որ երբեք այդպես չես եղել: 

Թող միշտ շրջապատող աշխարհը այնպես դասավորված լինի Ձեր շուրջը, որ միայն հարմարավետության զգացումը Ձեզ բոլորիդ համակի:

Մարիամ Նազարյան

Կյանքում կարևոր է ճիշտ մոլորակ ընտրելը

Այս կյանքում յուրաքանչյուրս ունի իր պատմությունը:

Եթե մի պահ հիշենք մեր անցած ուղին, կարծում եմ բոլորս էլ կհիշենք, թե որքան տարբեր մարդիկ են եղել մեր կյանքում: Նրանցից շատերը փոխարինել են հին ընկերներին, շատերը համալրել մեր ընկերների շարքերը:

Անկախ մեր կամքից մենք նմանվում ենք մեր ընկերներին: Դա կարելի է նկատել անգամ հասարակ զրույցներում, երբ օգտագործում ենք մեր ընկերների բառապաշարից բառեր, անկախ մեր կամքից նրանց նման ենք ծիծաղում…

Մեր շրջապատը մենք ենք ընտրում:

Ցանկությունը քոնն  է, ցանկանում ես հասնել ցանկալի արդյունքի, առաջինը նայի՛ր շուրջդ, եթե գտնես հաջողության հասած մարդկանց կողքիդ, ուրեմն ճիշտ ուղու վրա ես, եթե ոչ, ապա մտածի՛ր՝ հայտվել ես ոչ ճիշտ սենյակում, փոխի՛ր քեզ՝ ընտրելով ճիշտ ընկերակիցներ:

Շատ մեծ է ընկերակիցների դերը մեր կյանքում: Շփում հաջողության հասած մարդկանց հետ կարելի է համարել նաև նրանց հաջողության պատմությունները կարդալը: Երբ կարդում ես նրանց անցած կյանքի մասին, ինքդ սկսում ես այդպես մտածել ու փոխվում է աշխարհայացքդ:

Նման ընկերակիցների կողքին, իհարկե, շատ ավելի լավ է:

Կյանքում նոր գաղափարների և ոգեշնչման հիմնական աղբյուրն են  հանդիսանում քո մոլորակում հայտնված մարդիկ:

Ընկերներիցս մեկի հետ զրուցում էինք, վայրկենապես ծնված միտքը առիթ դարձավ գումար աշխատելու: Իսկ արդյունքը շատ արագ ստացվեց, ընդամենը երկու օր հետո գաղափարը իրականություն դարձավ ու եկամուտ բերեց:

Պետք է միշտ հետևես քո մոլորակին և փորձես այնտեղ քեզ համար հիանալի միջավայր ստեղծել:

Մարիամ Նազարյան

Կյանքը ինքնին հրաշք է

 Կյանքը ինքնին հրաշք է : Պետք է դա գիտակցի մեզանից յուրաքանչյուրը:

Մոլորակի միակ և անկրկնելի հրաշքը մարդն է, որը ծնվում է աշխարհի երեսին իր յուրովի կերպարանքով, չնմանակելով ոչ ոքի:

Մտածե՛ք, որ Դուք, հենց Դուք միակն եք այս աշխարհում ձեր արտաքինով, մտածողությամբ, ձեր գաղափարներով: Հետևաբար Դուք արդեն իսկ ունեք Ձեր ուրույն զբաղեցրած տեղը:

Ամենակարևորը այն է, որ անհատը որքան հանճարեղ և հայտնի է լինում, միևնույն ժամանակ շատ հասարակ և աննկատելի է լինում հասարակական միջավայրերում: Նա կարողանում է իրեն համարել հավասար բոլորին, անկախ նյութական և հոգևոր արժեքներից:

Նման արժեք ունենալուց ավելի բարձր արժեք թերևս չկա: Մարդն ինչքան վեր է դասում իրեն, այնքան վար է գտնվում , նույնիսկ ավելի քան ինքն է պատկերացնում:

            Կրկնեմ Հերման Հեսսեի խոսքերը.<Հռչակի ստվերը, այն խոր, գեղեցիկ կախարդանքները, որ մեծ մարդիկ տարածում են աշխարհի վրա, շատ հաճախ կայուն իրականություն է թվում: Թվում է, թե հասանելի է պիտի լինի այն անդորրությունը, առատությունը, քաղցրությունը, որ պարունակում է հռչակը` այն պատրանքը, թե այդպիսի բան երբեք չի եղել ոչ ծովի վրա, ոչ էլ ցամաքի: Առավոտի գեղեցկությունից ու զովությունից իր բաժինն ունի նաև հռչակը: Ա~խ, եթե միայն մենք կարողանայինք հռչակավոր դառնալ այն օրերին, երբ երազում ենք հռչակի մասին, և ոչ այն ժամանակ, երբ մեր գանգուրները ալիքավորվում են տարբեր երանգներով, դեմքերը գծագրվում այնպիսի կնճիռներով, որոնք խոսում են անցյալի պայքարի մասին, աչքերը լարվածությունից, տենչերից ու տարիների հուսահատությունից խոնջած: Նվաճել աշխարհը կյանքի առավոտին, քայլել ծափահարությունների և կեցցեների տակ, երբ սերն ու հավատքը երիտասարդ են. ի~նչ երազ է զգալ երիտասարդություն ու աշխարհի խանդաղատանքը, արևի լույսը և լուսնի շողերը միաձուլված, երկնքում արևահամբույր մշուշը, լուսնի շողերի անդրադարձումը ջրերի վրա, արթուն մտքի երազների հուշերը: ԱՀԱ, այդպիսին է հռչակը, երբ երիտասարդ ենք. հետագայում այդպես չի լինում>:

           

 Մարիամ Նազարյան           

Կյանքի հաջորդ գույնը...

Կյանքը մեկ ամբողջական նուրբ թել է:
Այն երկար է հաճախ թվում, երբեմն կարճ:
Այն շատ իմաստալից է...
Գույները`  թելի հատվածների, մենք ենք որոշում:
Թերևս սև գույնով ներկված հատվածները, հույզերով են լցնում մեր օրերը, ժամերը, ամիսները և չեն տարբերակվում, դրանք հոսում են, սահում են, իսկ մենք վազում ենք, անհամբեր արդյունքին ենք սպասում, հուսահատությունից մեզ կորցնում ենք... օրվա ավարտը և սկիզբը չեն տարբերակվում, դրանք սահում են, մեզ տանում են դեպի գունավոր ներկված հատվածները...

Բայց դժվար է գիտակցել այդ ամենը սևով ներկված հատվածում գտնվելու ժամանակ... իրոք դժվար է, երբ չես կարող գիտակցել, որ առանց սև կետերի, գունավորները իրենց վստահ և հաղթանակած չեն զգա...
Հ. Գ. Թող սև կետերը շատ լինեն, բայց արագընթաց անցնող, որ գունավորները էլ ավելի ուժեղանան, էլ ավելի վստահ լինեն, բայց այդ դժվարությունները հեշտ հաղթահարելի լինեն բոլորիս համար...

Մարիամ Նազարյան