Հեռվում ապրող մի աղջիկ

Մաս առաջին

Երկիր մոլորակի անկյուններից մեկում ապրում էր մի միայնակ աղջիկ: Նա ապրում էր հեռու-հեռավոր սարերում` մարդկանցից հեռու: Շա~տ էր սիրում իր տնակը ձյունապատ:

Նա ուրախ էր, որովհետև միշտ վերևում էր լինում: Ընկերներ քիչ ուներ. մեկ-երկու թռչուն և գեղեցիկ թիթեռներ: Ոչ ոք չէր տեսել նրան և չգիտեր նրա գոյության մասին: Նրա պատմությունը փոքր-ինչ նման է Սասունցի Դավթի պատմությանը: Բայց այս դեպքում նրան պահել էր ոչ թե Մսրա Մելիքի կինը` հայկական մեղրով ու կարագով, այլ կարելի է ասել, որ նա ծնվել ու մեծացել էր բնության մեջ. քնել թռչունների ծլվլոցի տակ և սնվել օդով ու ջրով:

Դժվար է հավատալ:

Ամառը եկավ, և մարգագետիններում ու սարի լանջերին խոտը կանաչեց. ամռան սկիզբն էր, երբ նրա ծնողները ժամանակավորապես տեղափոխվեցին սարալանջ:

Աղջկա ծնվելուց հետո նրանք մահացան: Աղջկան պահեց Աստված` որպես բարի ու աշխատասեր ծնողների դուստր, ովքեր այնքան շատ էին ցանկանում մի սիրունիկ աղջիկ ունենալ: Աղջիկն էլ եղավ նրանց նման` բարի, գեղեցիկ, աշխատասեր:

Նա, ապրելով իր փոքրիկ ձյունապատ տնակում, շատ ուրախ էր: Նա շատ էր սիրում արևը, երկինքն ու երկիրը: Առավոտյան արթնանում էր թռչունների ծլվլոցից, թիթեռների ուրախ պարից, իսկ երեկոյան քուն մտնում արևի մայր մտնելուն պես: Վերևից տեսնում էր գեղեցիկ տեսարաններ, գեղեցիկ տներ: Բայց երբեք չէր մտածել գնալ և մոտիկից տեսնել այդ ամենը: Հաճախ նկարում էր ձյան վրա այդ տեսարանները, գույզգույն թիթեռները:

Նա շատ էր սիրուն իր շրջապատում գտնվող ամեն ինչ: Նա չէր պատկերացնում իրեն մեկ այլ տեղում ապրելիս: Շատ էր սիրում ձյունառատ եղանակները:
Հաճախ էր նայում և ինքն իրեն մտորում. ո±վ է ինքը, ի±նչ է անում այդտեղ, որտեղի±ց իրեն այդ տնակը, այդ շորերը, որոնք ծնողներն էին հասցրել հագցնել և կարծես նրա հետ էին մեծացել:

Հաճախ էր զգում Աստծո շունչն ու ներկայությունը, որը անսովոր լույս էր սփռում այդ տնակում: Նա չէր կարողանում այդ պահին տիրապետել իր զգացմունքներին:

Երբ արդեն բավական մեծ էր, Աստված որոշեց ուղարկել նրան մարդկանց մոտ, որպեսզի նա էլ իր ծնողների նման զբաղվի բարի գործերով և օգնի իր ամբողջ կյանքում տանջված գյուղացուն, ինչու± չէ, ունենա իր ընտանիքը, երեխաները և ապրի հաշտ ու համերաշխ այս խաղաղ ու լուսավոր աշխարհում:

Հերթական անգամ, երբ հանդիպեց Աստծուն և լսեց այս լուրը, նա չգիտեր` տխրե±ր, թե± ուրախանար: Նա ոչ-ոքի չէր տեսել` բացի Աստծո լույսից և մեկ-մեկ էլ` տաք օրերին, ջրի մեջ տեսել էր իր արտացոլանքը:

Սակայն որոշ ժամանակ անց, երբ արդեն ամռան կեսերի շոգ ու տոթ օրերն էին սկսվել գյուղացու համար, նա որոշեց գնալ հեռվից երևացող կարմիր տանիքների մոտ:

Ամբողջ ճանապարհին նրան տանջում էին զանազան հարցեր, որոնց պատասխանը այդպես էլ մինչև գյուց հասնելը չգտավ:

Նրա ծնողներին շատ քիչ մարդիկ էին ճանաչում: Հիմնականում մեծերը, ովքեր մոտ էին եղել նրանց ծնողների հետ: Նրանցից շատերը այժմ չկային:

Եվ այսպես, երբ հասավ առվակի մոտ, որը կարծես գծում էր գյուղի սահմանը սարալանջ տանող ճանապարհից, նա մի պահ կանգ առավ և տեսավ շոգից հոգնած կենդանիներին, որ ջուր էին խմում ու հագեցնում իրենց ծարավը, իսկ մյուս կողմում` թռվռացող երեխաներին, ովքեր ջուր էին շաղ տալիս միմյանց վրա և զովանում:

Շատ նեղ էր առվակը, չնայած իր երկարության, և աղջիկը հեշտությամբ անցավ նրա վրայով:

Տղաները, որ ինքնամոռաց թռչկոտում  էին, գոռգոռում և խաղում, նկատեցին նրան, մոտեցան, երկար նայելուց հետո հարցրին անունը և պատասխան չստանալով` հասկացան, որ աղջիկը կորել էր, որովհետև չկարողացան որևէ բան իմանալ նրա ծնողների և հարազատների մասին: Երեխաները նրան ուղեկցեցին իրենց տուն: Քանի որ գյուղը փոքր  էր, բոլորը ճանաչում էին գյուղի մեծերին: Երբ երեկոյան հավաքվեցին գյուղի մեծերը և տեսան աղջկան, նրանցից տարիքովը իսկույն հիշեց վաղեմի ընկերոջ տղային, որի դուստրն էր այս գեղեցիկ ու փոքր-ինչ զարմացած աղջիկը: Եվ երբ աղջկան պատմեցին իր պատմությունը, նա մի պահ չէր կարողանում խոսել, բայց միևնույն ժամանակ շատ ուրախ էր ու երջանիկ:

Նրան Հայուհի կոչեցին: Շուտով նա սովորեց ամեն ինչ անել: Ե'վ հաց էր թխում, և' մաքրություն անում, և' հավերին կերակրում, և' ճաշ էր եփում, գործում, կարում և այլ օգտակար գործեր անում, որոնցով շատ էր օգնում գյուղացուն և այն ընտանիքի անդամներին, ում տանը նա ապրում էր: Չնայած այս ամենին` նա շատ էր երազում իր փոքրիկ, ձյունապատ տնակի մասին: Բայց հասկանում էր, որ նա այլևս միայն չէր կարող ապրել:

Շատ տարիներ անցան: Եվ, բնականաբար նա պետք է ընտանիք կազմեր, երեխաներ ունենար և ապրեր ուրախ և երջանիկ: Իհարկե, մի փոքր ուշ, բայց եկավ այդ օրը: Մեծ հարսանիք արեցին, պարեցին, ուրախացան:

Էլի շատ տարիներ անցան: Աղջիկը 5 երեխա ունեցավ, նրանք շատ գեղեցիկ էին, ոմանք` չարաճճի, բայց միևնույն ժամանակ շատ խելացի: Բոլորին օգնում էին նրանք, ինչպես իրենց ծնողները:

Այպես, ավարտին մոտեցավ մի գեղեցիկ պատմություն, որը չավարտվեց իրականում...

Ես եմ, դու ես, ես չկամ...

                                                      

 Ես եմ, դու ես, ես չկամ...

 Ես և դու մեկ ամբողջություն ենք: Ամբողջականության մեջ ես և դու չկանք:

Այնուամենայնիվ մենք կանք, մենք անհատ ենք, անհատականություն, հասարակության անդամ, մեր կարծիքը ծանրակշիռ է գուցե, մեր որոշումները էական և կարևոր են գուցե, բայց ես չկամ, դու էլ չկաս:

Փոխարենը կանք մենք` մեկ ամբողջական էություն, մեկ ամբողջական հոգու արտացոլում:

Իմ միտքը տատանվում է ուժգին քամուց, որոշումս արմատախիլ է անում փոթորիկը ուժգին, բայց ես չկամ, իսկ մեր միտքն ու կարծիքը, ի տարբերություն ինձ, ամուր և անսասան են:

Ես եմ, դու ես, մենք ենք...

 Ես տարակուսում եմ, տարբեր պարագաներում գուցե երկար երկմտում, բայց ես չկամ, իսկ մենք վստահ և մտածված ու հաստատակամ առաջ ենք շարժվում, իսկ ճանապարհին հանդիպած դժվարությունները մեզ չեն կարող ստիպել երկմտել:

Տրված խնդիրը ես հաստատ կլուծեմ 2 ժամում, բայց ես չկամ այլևս, իսկ մենք այն կլուծենք, հավանաբար, 10 րոպեում:

Մենք քայլում ենք դեպի անհայտ, բայց մեր համար ակնհայտ ուղով, սակայն ես չկամ, դու չկաս, հետևաբար չկա նաև <մենք>-ը, այսուհետ կա <նա>. <նա>-ն` ես եմ, դու ես, մենք ենք…

Ես եմ, նա է, ես չկամ...

 <Նա> մեզ հուսախաբ չի անի, <Նա> շատ վստահ է, ուժեղ, պատրաստ ամեն դժվարություն հաղթահարելու, պատրաստակամ է և ունի հետևորդներ, դաշնակիցներ ու աջակիցներ…

<Նա> արդեն ունի իր ուրույն տեղը հասարակության մեջ, դեռ ոչ այդքան հաստատված, բայց ջանք և եռանդ չի խնայում` հասնելու մեծ բարձրունքների, իսկ հաջողությունը սարերի ետևում չէ, այս պահին այն շատ մոտ է :

<Նա> զարգացրել է իր տրամաբանությունը, միտքը ճկուն է, մարզված, պատրաստ մրցելու, մատուցելու, առաջադրելու իր տեսակետը հասարակության մեջ և իր գաղափարներով կսլանա առաջ` իրականացնելով այդ ամենը համապատասխան ոլորտներում և ճանաչում կունենա հասարակության լայն շերտերում:

<Նա> անչափ աշխատասեր է, հանգիստը նրա համար չէ. անդադար և մեծն նվիրումով աշխատանքն է բնորոշ իրեն:

<Նա> ընդզվող է տիրող անօրինականություններին, պայքարող է  և արդարության ջատագով:

<Նրա> հոգեկան աշխարհը շատ հուզական է, այն լի է վեհ գաղափարներով, անդառնալի իրականության հետևանքների սարսափելի զգացումներով, սակայն <նա> անկոտրում է, քանի որ <նա> ես եմ, դու ես և մենք ենք, իսկ մենք արագ ընկճվող և հանձնվող չենք և չենք լինի…

Մարիամ Նազարյան

Պետական գնումներ

Մրցակցության խնդիրները պետական գնումների մակարդակում

Ֆինանսների նախարարություն

Պետական գնումների գործընթացը Հայաստանի Հանրապետությունում կանոնակարգվում է ՀՀ պետական գնումների մասին օրենքով:

Ենթադրենք որևէ պետական հաստատությանը անհրաժեշտ է որևէ գույք, և նա այն ձեռք բերելու համար ներկայացնում է իր հայցը` պետական բյուջեի միջոցով այն գնելու համար: Այստեղ առաջանում է պետական գնումը, ինչը չենք կարող ասել այն դեպքում, երբ կազմակերպությունը իր միջոցների հաշվին կատարում է ուղղակի  գնում:

Ներկայացվում է գնումների պլան, որտեղ նշվում է պահանջվող իրերի ցուցակը: Ենթադրենք կազմակերպությանն անհրաժեշտ սեղանների, աթոռների տեսականու և քանակի վերաբերյալ ցուցակ: Այնուհետև հայտարարվում է մրցույթ և համապատասխան ընկերությունները կարող են ներկայացնել իրենց առաջարկները /հայտերը/:

Տենդերում պարտադիր նշվում է ժամկետը, որի ընթացքում ցանկանում է ընկերությունը այն ձեռք բերել: Առաջինը նշվում է ապրանքի քանակը, որակը և, իհարկե, մատակարարման ժամկետը: Եվ համապատասխան ժամկետում առավել մատչելի գներով ներկայացված ընկերության փաթեթը դառնում է շահող:

Ահա և այստեղ է, որ  առաջանում է մրցակցության հետ կապված խնդիրներ, որոնք պատժվում են օրենքով սահմանված կարգով:

Առաջին դեպքը, որ կարող է լինել, այն է` միևնույն սեփականատերը, ունենալով գրանցված տարբեր անվանումներով ընկերություններ, ներկայացնում է յուրաքանչյուրի անունով առանձին փաթեթ, սահմանելով նրանցում առկա տեսականիները տարբեր գներով: Արդյունքում ցանկացած ընտրության դեպքում` շահող է ճանաչվում իր ընկերությունը:

Երկրորդ` առավել տարածված ձևը, դա հորիզոնական պայմանավորվածության ձևն է: Տվյալ դեպքում մի քանի ընկերություններ, որոնք պետք է գործեն միմյանցից անկախ, նախնական պայմանավորվածություն են ունենում միմյանց հետ: Համաձայն պայմանավորվածության, առաջին տենդերի ժամանակ շահում է Ա կազմակերպությունը, երկրորդի ժամանակ` Բ, երրորդի` Գ և այսպես շարունակ:

Հաջորդ ձևը, որ կցանկանամ ներկայացնել, ներկայացնենք շինարարական կազմակերպությունների օրինակով: Ենթադրենք հայտարարվել է մանկապարտեզի վերանորոգման համար տենդեր: Օրինակ` որևէ տարածաշրջանում գտնվող մանկապարտեզի համար հավանական շահող է համարվում այդ տարածաշրջանում գտնվող շինարարական ընկերությունը: Եվ երբեմն ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս, որ տվյալ շինարարական կազմակերպությունները մշտապես հաղթող են ճանաչվել տվյալ տարածաշրջանում:

Եվրոպայում և Հայաստանում պետական գնումների բնույթը միմյանցից փոքր-ինչ տարբերվում է: Ինչպես ԵՄ օրենսդրության համապատասխան հոդվածներով /հոդված 101, 102, 103/, այնպես էլ ՀՀ օրենսդրությամբ սահմանվում են` ինչպիսի խախտումների դեպքում է կիրառվում համապատասխան պատժամիջոցները:

Հենց սրանք էլ հանդիսանում են այն մրցակցային խնդիրները, որոնք առաջանում են պետական գնումների ` կազմակերպությունների կողմից փաթեթները ներկայացնելու գործընթացի ժամանակ: 

Slide from Սպասված Բլոգ