Սիրո էներգիան

Ոչ միայն մարդիկ են տարբեր ձևով հասկանում սերը, այլև հռչակավոր մասնագետներից յուրաքանչյուրը բացատրում է այն յուրովի:
Բոլոր փոքրիկները գիտեն, թե ինչ է իսկական սերը: Չ՞է որ նրանց հոգին լցված է անսահման սիրով, չէ՞ որ լույս աշխարհ են եկել անսահման սիրուց…
Սերը- էներգիա է, ինչպես էլեկտրաէներգիան, միայն թե ավելի բարձր մակարդակում է: Սակայն ամենահրաշալին այն է, որ սերը էներգիայի տարբեր ձևերից մեկը չէ: Այն գլխավոր էներգիան է, որը հաղորդում է մեծ էներգետիկ դաշտ, անսահման ուժ և եռանդ:
Պարզվում է, որ մեր հզոր հոգեբանական էներգիան չի կարող գործածվել, քանի դեռ մենք տեղյակ չենք նրա գոյության մասին:

Էներգիայի հզոր աղբյուրները օգնում են մեզ իրականացնել մեր երազանքները և հաղթահարել կյանքի դժվարությունները:

Ի՞նչ է սերը և ուժը, ի՞նչ է սիրո էներգիան: Ոչ բոլորն են կարողանում ճիշտ ընկալել այս բառերի նշանակությունը: Ուժը դա հենց ուժն է, որը պահպանվում է սիրո շնորհիվ տարածվող և հզորացող էներգիայի շնորհիվ:

Սիրե՛ք և եղեք սիրված:

Եթե դրական էներգիա եք փոխանցում, այն կրկնակի վերադառնում է Ձեզ:

Եթե մարդկանց, երեխաներին, ծնողներին սեր եք պարգևում, նվիրում, այն փոխադարձորեն ջերմացնում է Ձեզ, տալիս է կյանքում բարեկեցիկ, երջանիկ ապրելու ստիմուլ:

Հասարակությունը Ձեզ դասում է աշխարհում հաջողակ, մեծ բարձրունքների հասած, հռչակավոր մարդկանց շարքին:

Դրական էներգիայով լցված անձնավորությունը ցանկացած միջավայրում փայլում է իր արևի ճառագայթների պես կուրացնող շողով:

Մարիամ Նազարյան

Սարսափելի է այն զգացումը…

Գնահատեք ձեզ տրված յուրաքանչյուր վայրկյանը: Չէ՞ որ այն թանկ է և անգնահատելի բոլորիս համար: Երբ զրուցում ես մտերիմիդ հետ, անգամ չմտածելով, որ տարիներ կամ նույնիսկ վայրկյաններ հետո հնարավոր է կողքիդ չլինի:

Երբ չենք ասում միմյանց կարևոր խոսքեր, երբ չենք տալիս մեր ջերմությունն ու դրական լիցքերը. հետագայում այդ մտքերը անընդհատ տանջում են մեր ներքին աշխարհը:

Լավի մասին մտածելով` մտածեք նաև , որ ամենաերջանիկն եք, որ այժմ նրա կողքին եք:

Հաճախ հիվանդությունը վրա է հասնում անկանխատեսելի և չսպասված ժամանակ, և զարգանում այնպիսի արագությամբ, որ չես հասցնում սթափվել արագընթաց իրադարձություններից:

Սիրեք և գնահատեք Ձեզ տրված յուրաքանչյուր պահը, որովհետև ամենաերջանիկն եք հենց Դուք, որ գտնվում եք այժմ աշխարհի որևէ ծայրում, որ Ձեր կողքին մարդիկ կան, մտերիմներ, որ Դուք ունեք այն ամենը , ինչը հնարավոր է ունենալ ներկա պահին, որ տեսնում ենք արևը, զգում եք թարմ օդը…

Սարսափելի է այն զգացումը, երբ գիտես անզոր ես, անկարող օգնել քեզ համար ամենաթանկ մարդուն:

Երբ գիտես, որ հիվանդությունը իր խոր արմատներ է գցել, և պայքարելը անիմաստ է դարձել:

Երբ ներքուստ արտասվում է հոգիդ, ուզում ես բարձրաձայն հեկեկալ, բայց նայում ես աչքերի մեջ և ժպտում, կարծես ոչինչ չի եղել:

Երբ գիտակցում ես, որ գուցե սա վերջին վայրկյանն է, վերջին րոպեները, և սիրտդ թրթռում է այդ ամենի զգացումից:

Երբ թաքնվում ես մի անկյուն, երբ ուզում ես միայնակ մնալ և արտասվել անցանկալի իրականությունից, բայց որքան հնարավոր է երկար ես ցանկանում կողքին մնալ:

Թվում է, թե ինչ է որ, բոլորս ենք մահկանացու, բայց տխրությունը համակում է հոգիդ, մարմինդ և իշխում է քեզ անկախ քո կամքից:

Երբ շրջապատը պատվում է մռայլ, գորշ գույներով: Երբ կյանքը ավարտած ես համարում և անկարող այն շարունակելու:

Երբ կյանքը կորցնում է իր իմաստը, երբ չես պատկերացնում և նույնիսկ չես ուզում հավատալ, որ ոչինչ ետ չես բերի, որ այլևս քո կողքին չի լինի, որ այլևս չես տեսնի նրա ժպիտը, քեզ կարեկցող հայացքը:

Նայում ես` դրսում գարուն, բնության զարթոնք, մանուկների խինդ ու ծիծաղ, իսկ հոգումդ ցրտաշունչ ձմեռ, անդադար տեղացող անձրև , մթագնող ամպեր:

Երանի ժամանակը կանգ առներ, երանի կյանքը հավերժ լիներ, երանի ոչինչ եղած չլիներ…

Մարիամ Նազարյան

Տխուր պահերին` մի կենտրոնացեք ինքներդ ձեզ վրա

Մի երևույթ, որը պատահում է բոլորի մոտ: Երբ վատ ես զգում քեզ, երբ ինչ-որ վատ բան է պատահել, երբ վիճել ես ինչ-որ մեկի հետ կամ պարզապես տխուր ես` առանց պատճառ, ամենակարևորը` ինքդ քեզ վրա չկենտրոնանալն է: Առաջինը նրա համար, որ եթե օրինակ ընկել ես և կոտրել ձեռքդ, երկար այդ մասին մտածելով` երբեք չես կարող ժամանակը ետ բերել և չընկնել: Կարելի է ասել` ավելորդ է այդ մասին մտածելը. միևնույն է ժամանակը ետ չես բերի:

Երկրորդը` մտածելով և վերհիշելով տխուր պահերն ավելի եք տխրելու, համենայն դեպս` հաստատ չեք ուրախանալու, և դժվար կլինի նման վիճակից արագ դուրս գալը: Երրորդը` պետք է մտածել, որ կարող էր նաև ավելի վատ լիներ, և ուրախանալ, որ այդպես է ավարտվել: Եվ վերջապես, անընդհատ մտածելով ձեր մասին, կորցնում եք շրջապատին տեսնելու ձեր կարողությունը, կամ մարդկանց նայում եք միայն «դժբախտության ձեր պատուհանից»:

Իմ խորհուրդը ձեզ` նույնիսկ, երբ վատ եք զգում, մի ասեք, որ վատ եք: Հաճախ կողմնակի ուշադրությունը կարող է ավելի բարդացնել իրավիճակը: Եղե՛ք միշտ ուրախ և հաճախ ժպտացեք` գոնե մարդկանց հետ խոսելուց:

Մարիամ Նազարյան