Հաջողության հասնելու գաղտնիքը

Հաջողության բանաձևը ընտանիքում երեխային կօգնի շատ ավելի վեր բարձրանալ:

Փոխադարձ կապը գնահատվում է ավելի բարձր, քան անկախությունը:

Ներկայացնենք մի փոքրիկ պատմություն:

Դեյվիդը պատմում է, որ նա հասել է այն բոլոր նպատակներին, որոնք իր առջև դրել էր, և շատ մեծ մասնագիտական հաջողության է հասել : Եվ նույն հաջողության ցանկացել հասնել նաև անձնական և ընտանեկան կյանքում: Նա այժմ վստահ չէ, չի հասկանում ինքն իրեն կամ ի՞նչն է իր համար կարևոր:

Իր անչափահաս տղան սկսել է օգտագործել թմրանյութեր, դարձել է անկառավարելի և չի ցանկանում նույնիսկ լսել ծնողներին:

Դեյվիդը ցանկանում էր իր երեխաների մեջ սեր առաջացնել դեպի աշխատանքը, բայց մինչ նրանց կհամոզեր դա անելու, նա նախընտրում էր ինքը անել:

Իր որդիներից մյուսը ոչ մի կերպ չէր հաջողում հասնել առաջադիմության դպրոցում: Շրջապատում նա «անտեսանելի» էր, չէր խոսում անգամ մտերիմների հետ: Ծնողները փորձում էին աստիճանական զարգացման տանել տղային, սակայն ոչինչ չէր ստացվում նրա մոտ:

Եվ նրանք հասկացան, որ եթե ցանկանում ես որևէ բան փոխել, ապա պետք է սկսես հենց ինքդ քեզնից:

Նրանք փորձեցին որդուն պարտադրել ոչ թե իրենց սկզբունքները, ցանկությունները, այլ գնահատեն նրա մեջ եղած թեկուզ փոքրիկ ընդունակությունները: Որոշեցին դադարել անհանգստանալ և տալ հնարավորություն որդուն իր անհատականությամբ հասնի հաջողության առանց իրենց միջամտության: Իրենց միակ դերը կլիներ կողքից դիտել և գնահատել իրենց որդու փոքրիկ հաջողությունները, ուրախանալ և գնահատել այն: Եվ այդ ժամանակ նրանք սկսեցին ուրախանալ իրենց որդու համար, այլ ոչ թե առանձնացնել նրան հասարակությունից և դիտողություններ անել: 

Սկզբում տղան ինքն էր խորհուրդ հարցնում, ասում, որ օգնության կարիք ունի, իսկ ծնողները պատասխանում էին, որ նրա մոտ ամեն ինչ կարգին է:

Շաբաթներ և ամիսներ անց տղան վստահություն ձեռք բերեց ինքն իր հանդեպ: Նա կյանքի ռիթմի մեջ ընկավ և հասավ անհավանական հաջողությունների: Տարիներ անց դարձավ ատլետիկայի չեմպիոն:

Պետք է հետևել մասնագիտական և անձնական էթիկայի կանոններին:

«Ձեր սրտում գտեք ջանասիրություն, քանի որ նրանից հոսում են կյանքի գետեր»,- Պսալմոպեվցա:

Մարիամ Նազարյան

Աղբյուրը` Стивен Р. КОВИ "Семь навыков высокоэффективныь людей"

Քնելը կարևոր է...

Մեզանից յուրաքանչյուրը կարիք ունի հանգստի, որը կարող է լինել և՛ ակտիվ, և՛ պասիվ: Սակայն շատ կարևոր է ոչ միայն այն, թե որքան ժամանակ ենք մենք քնում, այլ նաև` թե որ ժամերին ենք քնում: Ըստ որոշ հետազոտությունների` օրվա որոշակի ժամերին մարդկանց մոտ արտադրվում է քնի հորմոն, և ամենաճիշտն այն է, որ մարդը ժամը 1-ին արդեն խորը քնի մեջ լինի: Ինչպես գիտեք, քնելու ժամանակ մենք անցնում ենք երկու փուլ. սկզբում մակերեսային քուն է լինում, որի ժամանակ մենք նույնիսկ լսում ենք շրջապատի ձայները, այնուհետև անցնում ենք խորը քնի փուլ, որտեղ տեսնում ենք երազներ: Սակայն հաճախ այս հերթականությունը խախտվում է, որն ինքնին նշանակում է որևէ ֆունկցիայի խախտում, և մարդը լիարժեք չի կարողանում հանգստանալ: 

Ժամանակը ռացիոնալ օգտագործելու և արդյունավետ աշխատելու համար հարկավոր է առույգություն և արագ կողմնորոշվելու կարողություն, որը հնարավոր է միայն լիարժեք հանգստի դեպքում: Հակառակ այն կարծիքին, որ մարդն իր կյանքի 1/3 մասը անցկացնում է քնած և փոխարենը բազմաթիվ այլ օգտակար բաներ կարող էր անել, և հետևաբար կարելի է քիչ քնել, միանգամայն սխալ է: Քնի միջոցով, ինչպես լիցքավորվում են մարտկոցները, այնպես էլ լիցքավորվում է մարդը և դա շատ կարևոր է: Երբեք մարդը չի կարող անընդհատ հաջողության հասնել, երբ իր քունը խախտված է. հետևաբար կամ առողջական խնդիրներ ունի, կամ դրանք շուտով կառաջանան: 

Այսպիսով, իմ խորհուրդը ձեզ, որ քնեք ճիշտ ժամանակին: Հիշեք` առավոտյան արված աշխատանքը ավելի արագ և հեշտ է ստացվում, քան գիշերային ժամերին արվածը: 

Մի՛ վտանգեք ձեր առողջությունը:

Մարիամ Նազարյան

<Արի տուն> ծրագրի մասնակիցները

«Այստեղ ամենից շատ արևն է ինձ դուր գալիս…»

15-ամյա Սարգիս Արսենյանը առաջին անգամ է Հայաստանում: Սարգիսը  Հայաստան է եկել Հոլանդիայի Ռոտերդամ քաղաքից:

«Այստեղ ինձ դուր է գալիս ամեն բան, բայց ամենից շատ՝ արևը… Առաջին անգամ եմ Հայաստան եկել,  այստեղ ոչ մի ծանոթ չունեմ, սակայն ծանոթացել եմ տարբեր երկրներից ժամանած հայազգի պատանիների հետ, ինչպես նաև Հայաստանում բնակվող երիտասարդների հետ: Ինձ լավ են վերաբերվում այն տանը, որտեղ հյուրընկալվել եմ:

Ծրագրի մասին հորեղբայրս է ասել, և այժմ անչափ ուրախ եմ, որ Հայաստանում եմ գտնվում…»: 

«Հայաստանում ինձ այդ ազատություն է դուր գալիս…»

16-ամյա Նատալի Գաբրիելյանը եկել է Իրաքի Բաղդադ քաղաքից:

«Արի տուն» ծրագրի մասին լսել է այնտեղի հայկական եկեղեցուց և հայոց լեզվի ուսուցչուհուց և ծնողների աջակցությամբ այժմ գտնվում է Հայաստանում:

«Հայաստանում մորաքույրս է բնակվում, ես ծնվել եմ Բաղդադում: Արմատներով Վանից ենք: Հայաստանը մեր հայրենիքն է, իսկ Բաղդադը` մեր ծննդավայրը: Հայրենիքում գտնվելը երազ է մեզ համար: Տանը հայերեն ենք խոսում:

Ինձ դուր է գալիս Արարատը, Արագածը, բնություն…

Եթե համեմատենք Հայաստանը Իրաքի հետ, ապա այստեղ դրությունը լավ է: Ի տարբերոթյուն Բաղդադի` Երևանում աղջիկները ավելի ազատ են:

Հայաստանում ինձ այդ ազատությունն է դուր գալիս…»:

«Ուզում եմ դատավոր դառնալ…»

Դավիթ Մասուրյանը Շվեդիայից է: «Արի տուն» ծրագրի մասին տատիկից է իմացել: Դավիթը ընտանիքի հետ է եկել Հայաստան:

«Մեզ մոտ հայություն գրեթե չկա: Ինձ ամենից շատ այստեղ գրավում է այն, որ բոլորը հայեր են և հայերեն են խոսում /տանը մենք նույնպես հայերեն ենք խոսում/:

Մեզ մոտ ավելի ազատ են պատանիները: Շվեդիայում 6-րդ դասարանում եմ սովորում: Ուզում եմ  դատավոր դառնալ:

Զբաղվել եմ սպորտով. շախմատի եմ գնացել, պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլի: Մեկնել եմ Դանիա` մասնակցելու ֆուտբոլային խաղերին:

Հայաստանում պատանիները ավելի շատ տարված են սոցիալական կայքերով: Ես օգտագործում եմ ինտերնետը հիմնականում դասերի և լրացուցիչ տեղեկություն ստանալու համար: Ինձ այսպիսի շփումը ավելի է դուր գալիս, քան սոցիալական կայքերով միմյանց գրելը:

Եթե լավ կրթություն ստանամ, ես կդառնամ արդար և լավ դատավոր, չնայած ընկերության մեջ  ներողամիտ եմ…

Մարիամ Նազարյան