Հիշողություններ

Լավ հիշողությունները երբեք չի կարելի մոռանալ, հենց այդ հիշողություններն են մեզ երջանիկ դարձնում:

Պարզապես մարդիկ մտածում են , որ եթե մտածում ես ինչ-որ մեկի կամ երևույթի, իրադարձության մասին, դու ներքուստ 'տանջվում ես', չկա նման բան:

Լավ հիշողությունները միայն դրական էմոցիաներ են արթնացնում և խթան դառնում ապագա կրկնակի երջանկության:

Չի կարելի չհիշել ու մոռանալ այն , ինչը քեզ երջանկացրել է ժամանակին...

Չի կարելի մոռանալ, որ քո կյանքում նման բան է եղել, կարևոր չէ, թե այն ինչ ավարտ է ունեցել, և ավարտը դրական է եղել թե բացասական:

Միայն այն, որ նման բան եղել է, կարելի է արդեն գրանցել որպես կյանքի շատ նշանակալից իրադարձություն, և պարզապես, լիարժեք ուրախանալ:

Քանի որ ամեն իրադարձությունից հետո մենք վերցնում ենք մեզ հետ և տարիներ շարունակ տանում լավ և դրական կողմերը, և սովորում չչկրկնել սխալները:

ԻՍկ եթե կրկնվում են , ապա կարելի է ասել դու չես ապրում , կյանքի ինքնահոսին ընդառաջ առաջ ես շարժվում, ես դա չեմ ընդունում...

Մարիամ Նազարյան

Դեռահասն ընտանիքում. որոշ խնդիրներ

Փոքր ինչ խոսեմ այն ընտանիքների մասին, ովքեր կողմնորոշում են իրենց երեխաների հաջողությունը:

Քիչ չեն այնպիսի ընտանիքները, որտեղ ծնողները երեխաներին շատ ժամանակ և մեծ ուշադրություն են հատկացնում: Ծնողներն անհատական մոտեցում են ցուցաբերում երեխաներին և սպասում նրանցից մեծ հաջողություններ: Նման պարագայում երեխան զգում է, որ իր հարաբերությունները ծնողների հետ մեծապես կախված են իր հաջողություններից: Նա սկսում է անհանգստանալ և վախենալ, որ իրեն կսիրեն այնքան ժամանակ, քանի դեռ ինքն ամեն ինչ կատարում է գերազանց: Նա անընդհատ սպասում է ծնողների դրական արձագանքներին, ինչպես նաև մտածում այն հետևանքների մասին, որոնք կարող են լինել անհաջողությունների, օրինակ վատ գնահատականների, սպորտում ձախողումների դեպքում և այլն: Նման դեպքերում երեխան դիմում է չմտածված քայլերի, միայն թե չտեսնի ծնողների հիասթափությունը և վատ վերաբերմունքն իր հանդեպ:

Նման պարագայում ծնողները դառնում են սեփական ցանկությունների զոհ: Այն հաջողությունը, որին նրանք ձգտել են փոքր հասակում և ինչ-ինչ պատճառներով չեն հասել, նրանք ձգտում են տեսնել իրենց երեխաների ապագայում: Երեխան էլ իր հերթին վախենում է չկարողանալ իրականացնել ծնողների երազանքները և հիասթափեցնել նրանց` կորցնելով նրանց տածած սերն իր հանդեպ:

Շատ ընտանիքներում, որտեղ ասվում է, որ մենք կողմնակից ենք մեր երեխաների ցանկացած ընտրած մասնագիտությանը, սովորաբար այդպես չի լինում՝ ի շնորհիվ այն գաղափարների սերմանմանը, որոնց մասին նրանք խոսել են դեռ վաղ տարիքից: Այսպիսի ընտանիքներում մեծացած երեխաները մեծամասամբ կաշկանդված են լինում և բավական մեծ տարիքում են կարողանում ինտեգրվել հասարակությանը:

Նման «անհաջողակ» ընտանիքների շարքին են դասվում նաև հայտնի մարդկանց շատ ընտանիքներ: Բայց իմ խորհուրդը երեխաներին այն է, որ նրանք երբեք չդիմեն ծայրահեղ քայլերի արտաքինից անհնարին թվացող դժվարությունների դեպքում, չէ՞ որ դրանք այնքան աննշան են իրենց էությամբ, որ չեն կարող արգելք հանդիսանալ հետագա հաջողությունների և բարձր նպատակների իրականացման համար:

Աղբյուրը ` Целуйко В. М. "Психология неблагополучной семьи"

Մարիամ Նազարյան

Սկսեցի աշխատել արդեն ուսանող...

Ես իմ աշխատանքային պրակտիկան սկսեցի, երբ սովորում էի երկրորդ կուրսում: Սկզբում այցելեցի «Ռեսո» ապահովագրական ընկերություն և մոտ մեկ ամիս գնալուց հետո արդեն հասկացել էի աշխատանքի բնույթը: Դա 2010 թվականն էր, երբ ավտոմեքենաների ապահովագրությունը պարտադիր էր դարձել: Այնուհետև, «ԻնգոԱրմենիա» ապահովագրական ընկերությունում ընդունվեցի աշխատանքի և արդեն գրանցվեցի որպես գործակալ: Քանի որ «ԻնգոԱրմենիա»-ն տաքսիների ապահովագրություն չէր իրականացնում, ես նաև «Գարանտ Լիմենս» ապահովագրական ընկերությունում տաքսի ընկերության ապահովագրական պայմանագրեր կնքեցի: Այնուհետև, երբ տարին ավարտվեց, կարծես այդ իրարանցումը նույնպես ավարտվեց և թվում էր` այլևս ոչինչ չկա անելու: Ամառային արձակուրդներին «Օրիֆլեյմ» կոսմետիկայի ընկերությունում ընդունվեցի որպես խորհրդատու: Սկզբում ամեն ինչ լավ էր ստացվում և դա ինձ ուրախացնում էր: Ավելի ուշ, ինչպես նաև հիմա, օգտվում եմ միայն ինձ համար:

Նույն տարում` 2011 թվականին, Հայաստանում անցկացվում էր մարդահամար: Եվ ես որոշեցի մասնակցություն ունենալ: Աշխատեցի որպես հաշվարար: Չնայած դժվարություններին` գործն ինձ դուր էր գալիս: Հաջորդ տարում, կարդալով հայտարարությունը, այցելեցի Vision International People Group ընկերություն, որտեղ ինձ ասեցին, որ սկզբում պետք է մասնակցեմ իրենց կողմից կազմակերպվող եռօրյա բիզնես սեմինարներին: Մասնակցելով սեմինարներին` ինձ համար բավական նոր բաներ իմացա` թե աշխատանքային ոլորտի թերությունների և առավելությունների, թե ընկերության հաջողության և դրական կողմերի մասին: Բայց մի քանի օր գնալուց հետո ես հրաժարվեցի այլևս գնալ: Ես ինձ չէի տեսնում այդտեղ, որ կարող եմ լավ աշխատող լինել: Բացի այդ, մի քանի օր այցելելու ընթացքում այդպես էլ չկարողացա ճիշտ պատկերացում ստանալ աշխատանքային պարտականությունների վերաբերյալ:

 Այս տարի ընդունվեցի Հայաստանի Էլեկտրական ցանցեր ՓԲԸ-ում աշխատանքի: Աշխատանքի հիմնական դժվարությունը կայանում էր նրանում, որ այն հերթափոխային էր, իսկ այդ ժամանակահատվածը համընկավ իմ դիպլոմային աշխատանքի պաշտպանության և պետական քննության ժամանակի հետ: Չնայած այս ամենին ամեն ինչ հաջող անցավ:

Իմ կարծիքով, յուրաքանչյուր մարդ պետք է ճկուն լինի աշխատանքի հարցում, պետք է աշխատի տարբեր բնագավառներում, թեկուզ կարճ ժամանակով: 

Այդ ամենը թույլ է տալիս նոր հմտություններ ձեռք բերել ցանկացած աշխատանքում: Ներկայումս առաջարկվող աշխատանքները բազմազան են և ընտրել այդ ամենից քեզ ավելի հարմարը և հոգեհարազատը` ավելի քան դժվար է: Բայց այդ ամենն օգնում է քեզ հետագայում քո ընկերությունն ունենալու:

Կարևորը` ցանկությունն է և նպատակը: Պետք է Դրայզերի «Հանճարի» հերոս Յուջինի պես փորձել ամեն աշխատանք