Վերջերս
ՀՀ գիտության և կրթության նախարարությունը հրապարակում արեց, բարձրագույն ուսումնական
հաստատություններում ուսման վարձավճարների թանկացման մասին:
Ո՞րն
է պատճառը ՀՀ-ում ուսման վարձերի թանկացման:
Այն
դեպքում, երբ բոլորը ձգտում են գների իջեցմանը, կրթաթոշակների տրամադրմանը, չգիտես
ինչու Հայաստանում գները պրոգրեսիայով աճում են և, ի լրումն այդ ամենի բարձրացրել
են ուսման վարձերը, և որոշ բաժիններում հանել են անվճար տեղերը:
Գերմանիայում
պետական համալսարանները անվճար են, իսկ ոչ պետական համալսարանների ամսական վճարը տատանվում
է 300-700 եվրոյի սահմաններում:
Հայաստանը,
լինելով զարգացող երկիր, չունի այն համապատասխան մասնագետները, ովքեր կկրթեն երիտասարդներին
եվրոպական համալսարանների նման:
Վարձերի
բարձրացման պատճառներից մեկն այն է, որ գլխավոր նպատակը գումար կորզելն է: Համալսարանների
եկամուտների 70-80 տոկոսը վարձերից են գոյանում, իսկ կրթության ցածր մակարդակը այսպես
են մեկնաբանում, թե ուսանողները գիտությամբ հետաքրքրված չեն, դիպլոմի համար են եկել…
Ո՛չ, նման բան չկա: Եթե, օրինակ՝ ՀՊՏՀ-ն ունենար այն կահավորումը, համապատասխան տեխնիկայով
հագեցած լսարանները, ինչպես ամերիկյան համալսարանը, ապա համոզված եղեք, որ ոչ միայն
ստեղծված մթնոլորտն էր տրամադրող լինելու, այլ նաև սեմինարներ ներկայացնելու ձևը հետաքրքիր
և բովանդակալից էր լինելու: Եվ ես հաստատապես կարող եմ ասել, որ ես պատրաստ կլինեմ
վճարելու այն գումարը, որը իմ սովորած տարիների համեմատ 100.000 դրամով ավելացել է՝
անհայտ պատճառներով…
Եթե
համեմատվում են եվրոպայի համալսարանների վարձավճարների հետ, ապա կարելի է համեմատվել
նաև որակական հատկանիշների, տրվող գիտելիքների
բարձր մակարդակի, պրակտիկ գիտելիքների ստացման հետ…
ԽՍՀՄ-ի տարիներին, երբ կրթությունը
անվճար էր, մարդիկ վա՞տ էին սովորում… Իհարկե, Ո՛Չ:
Գտեք այն ստիմուլը, որը կստիպի լավ
սովորել, որը կհամախմբի երիտասարդներին ընդհանուր գաղափարների շուրջ, ինչը կդարձնի
մեզ ավելի համախմբված և թույլ կտա գերազանց գիտելիքների իմացությամբ մրցել հարևան և
եվրոպական երկրների ուսանողների հետ, այլ ոչ թե
վարձավճարի բարձրացմամբ կխոչընդոտի շատերին մուտք գործել պետական համալսարաններ:
Պետք է մտածել այն պատանիների մասին,
ովքեր ապագայում կառավարելու են բազմամիլիոնանոց Հայաստանը, որտեղ բնակվելու են մեր օտարության մեջ գտնվող բոլոր հարազատները…
Թողե՛ք մեզ լավ հիշողություններ,
որոնք կգրվեն պատմության էջերին՝ հետագա սերունդներին տեղեկություն տալով ձեր լավ գործերի
մասին…
Մարիամ Նազարյան
