Հիասթափվե˚լ

Հիասթափվե˚լ, ինչի˚ համար կամ ու˚մ, ումի˚ց, ինքդ քեզնից, ինքդ քո բնավորությունի˚ց: 

Հիասթափվել նրա համար, որ ապրել ես երջանիկ զգացումո˚վ: ՀԻասթափվել ինքդ քո մտքերի˚ց կամ ցանկությունների˚ց, ինչի˚ համար, ու˚մ համար: 
Հիասթափվել քո անցած ուղու˚ց, ինչի˚ համար կամ ու˚մ համար:
Պետք է պարզապես ճիշտ դատել, և ճիշտ որոշում ընդունել, դա կլինի ինչ-որ պատճառից ընդունված ճիշտ որոշում,
Դա հիասթափություն չէ, մարդը հիասթափվում է միմիայն ինքն իրենից, իսկ դրանից սարսափելի զգացում չկա,
Կա իննչ-որ պատճառից ելնելով կատարված որոշում, կա որոշման համար պատասխանատվության զգացում, կա հարցի պարզաբանում,
Իսկ մեզնից շատերը փախչում են հայտնված խնդիրներից, փախչում են պարզաբանումներից,
Ճիշտ կայացրած որոշումը դա հիասթափություն չէ,
ՀԻասթափվել նշանակում է հիասթափվել նախկին քո կատարածի ու ապրածի համար,
Նշանակում է ափսոսում, ափսոսանքի զգացում անցյալում կատարվածի համար,
Նշանակում է փոշմանել և զղջալ կատարվածի համար,
Իսկ կյանքում երբեք չի կարելի փոշմանել և զղջալ ասված և չասված խոսքերի համար... 

Մի զգացում, որը գուցե շատերին է այցելել

Հաճախ հարաբերություններում կարևորվում է անկեղծ սիրո գաղափարը, ինչը և հենց դառնում է բաժանման պատճառը: Հաճախ, երբ անկեղծ սիրում ես մեկին,այդ ամենը թույլ չի տալիս սթափ գնահատել իրավիճակը, և գալիս է մի ժամանակ, երբ տղան, խնդրի ծագման պատճառով, կարող է հեռանալ, զգում ես, որ այն, ինչ տեսնում ես հիմա, չէիր տեսնում սիրահար աչքերով, քանի որ, կոպիտ ասած, սերը կուրացրել էր աչքերդ:
Ինչևէ, ցանկացած անկեղծ, դրական, բարի սիրով սիրող անձնավորություն չի դադարի սիրել, երբեք չի դադարի մտածել այդ մասին, քանի որ, եթե մարդը սիրում է, ապա նա ապրում է, արարում է, ստեղծագործում է, երբ դադարում է սիրել, դադարում է նաև ապրել:
Սիրել չի նշանակում միայն սիրված էակին սիրել, պետք է սիրել ընկերներին, հարազատներին, նույնիսկ փողոցն ու ավտոներին, և վերջում կարող ես սիրել ինքդ քեզ, որ բոլորին սեր պարգևելով չմոռացար նաև քեզ:
Հաճախ հարաբերությունների ավարտին բերում է այն հանգամանքը, որ երկու կողմնն էլ խստիվ դեմ են փոխզիջումների, այսինքն երբ մեկը մի բան խոսք է տալիս, անում է դա, չի հրաժարվում իր սկզբունքներից, բայց, ահա, այստեղ է, որ պետք է սերը հաղթի, այլ ոչ խոսք տվածը ի կատար ածելու ցանկությունը:
Երբ սիրված մարդը չի ներում, առաջին մեծ վնասը իրեն է հասցնում, քանի որ ինքն է առաջինը տուժում, ինչքան էլ որ պատճառները շատ ու համոզիչ լինեն, միևնույնն է սկզբում դժվար է լինում:
Իսկ երբ ներում է, նա ոչ թե դիմացինին է լավություն անում, այլ առաջինը հենց ինքն իրեն:
Հ. Գ. Սա փոքրիկ եզրակացություն էր իմ կողմից... եզրակացություն, որտեղ իմ անձի հետ կապված ոչինչ չկա... :)

Մարիամ Նազարյան