Երբ հիշում ես...

Երբ հիշում ես, գուցե զարմանում ես, հետո նորից ես հիշում, սկսում ես ժպտալ, հետո մտահոգվել... ախր որն էր սխալը, ով էր սխալ կամ ճիշտ...

Բայց կյանքում կարևորվում է ազնիվ և բարի մարդու կերպարը, եթե ունեք այն, թեկուզ մի փոքր, մտահոգվելու կարիք չկա...

Առաջին անգամ ես վախենում էի, այո, շատ էի նույնիսկ վախենում:

Նոր ընկերությունում աշխատանքը սկզբում արտասովոր էր, շատ բաներ ես չէի ընդունում...

Բայց անցան ամիսներ, և մենք ընկերացանք: Այլևս կարիք չկա այդ մասին մտածելու... այլևս այդ խոսքերի կարիքը չկա...

Սկզբում շատ դաժան էր, երբ գալիս էր քեզ ողջունելու ժամանակը, չկար մեր երկրորդ` իրական ընկերը, ով պետք է խոսեր... բայց նա այլևս չկա... նա կորցրել է խոսելու ունակությունը... և մենք հասկացանք, որ այդ խոսքերի կարիքը այլևս չկա...

Հիմա ամեն ինչ կարգին է... չկա ոչինչ մտահոգվելու...

Մենք մնացինք երկուսով, ինչպես նախկինում էր... չէ որ մի քանի տարի առաջ մենք նույնպես միասին էինք և վատ չէր մեզ համար...

Մենք նորից միասին ենք... և համոզվեցինք, որ ինձնից և քեզնից բացի ոչ ոք և ոչինչ պետք չէ...

Շատ ենք գուցե երազել այս պահը, բայց միշտ անկարող ենք եղել, ընդունակ չենք եղել մեկ պահ անգամ մտածելու այս մասին...

Ժամանակը մեզ շատ օգնեց...

Երբ դադարում ես մտածել

Երբ դադարում ես մտածել, դադարում ես ապրել:

Երբ չես ափսոսում անցածդ ուղու համար, ապա ավելի քան երբեք, զգում ես բավարարվածության զգացում,

Զգում ես, որ ամիսները զուր չեն անցել, 

Իսկ երբ ժամանակի ընթացքում չկան հետաքրքիր ու արտասովոր և' սիրային, և' ընկերական, և' ընտանեկան պատմություններ, որոնք իրենց ավարտով ազդարարում են նորի սկիզբը, ապա զուր է այն ժամանակը, որը պարզապես վատնել եք ինչ-որ երազանքի իրականացման համար,

Երազանքներն ինքնին գլխավոր նպատակներ են, դրանք անտեսել չի կարելի,

Եթե հետևում եք ձեր նպատակի իրականացման ընթացքին, ապա հաջողությունը ուղեկցում է ձեզ,

Եթե ոչ , ապա կա մեծծ պատճառ, որ խորհեք այդ մասին:

Իսկ երկինք նետված հիշողության թերթիկները, միշտ ապրում են մեր հոգու խորքում,

Երբ կարդում ես նրանում նշված դեպքերը, անհնար է՝ ժպիտը չհայտնվի...

Մարիամ Նազարյան