Ամենատարածված ձևը ներկա օրերում սոցիալական ցանցերով միմյանց նամակներ գրելն է: Եվ շատ կարևոր է իմանալ, թե ինչպես անել, որ այն ճիշտ և գրագետ ստացվի:
Երբ մենք նստում ենք գրելու որևէ նամակ, տեղի է ունենում հետևյալը.
- Բոլորը մտքերը մի տեղ են ընկնում
- Մենք սկսում ենք մտածել
- Կամ մենք սկսում ենք մտածել հետևյալ կերպ. <Սա նամակ է, և ես այն կգրեմ այն կանոններով, որոնք սովորել եմ դպրոցական կուրսերից, և այն կհասցնեմ ավարտին>:
Ցավն այն է , որ այդ կուրսը գրված է եղել 19-րդ դարի գրքից, այն դեպքում, երբ այդ գրքի հեղինակն էլ բերել է որոշ այլ դարերից եկած կանոններ….
Վատ նամակը կարելի է տարբերակել լավից` պարզապես պատասխանելով այս հարցերին.
- Տվե՞լ է Ձեր նամակը ստացված արդյունքը:
- Հաջողվե՞լ է Ձեզ հասցնել այն ընթերցողին` նամակների մեծ քանակի միջից:
Ենթադրեք Ձեր հասցեատերը այսօր ստացել է երեք նամակ, որտեղ առաջարկվում են տարբեր ապրանքների լավագույն ակցիաները, և Ձերը 4-րդն է և անմիջապես հայտնվում է աղբարկղում: Ամեն ինչ պարզ է, որպեսզի Ձեր նամակը հասցնեք հասցեատիրոջը, այն պետք է նման չլինի մնացածին:
Նամակի վերնագրում, այսինքն այն մասում, որը մինչ այն բացելն է երևում, պետք է տաք այն մասին տեղեկություն, ինչին ուզում եք հասնել այդ նամակով, այն մասին, թե ինչ է սպասվում հասցեատիրոջը այն ընթերցելու դեպքում:
Հետևելով շատ կարևոր մի քանի կանոնների` Ձեր նամակը մեծ հաջողություն կունենա:
Օրինակ` <Դուք կգտնեք Ձեզ համար շատ օգտակար…..> և այլն:
Պարզ է, որ մենք փորձում ենք մեր նամակի սկզբում դրական ռեակցիա ստանալ: Սակայն, եթե, այնուամենայնիվ, այն անհնար է, ապա կարելի է նեգատիվ ձևով փորձել:
Մի կարևոր հանգամանք ևս կա նամակում,այն ինչի մասին գիտեք, որ կարող է չհետաքրքրել, կարելի է սկսել հասարակ նկարագրությամբ և գեղեցիիկ անցում կատարել Ձեր համար ցանկալի տեղեկությանը:
Չեմ կարծում, որ որևէ անձի չի հետաքրքրում իր նամակի արդյունավետությունը, նրա հասանելիությունը, նման և այլ կանոնների կարող եք ծանոթանալ Аллан Пиз Пол Ранн
"приемы деловой и личной переписки" Москва Эксмо 2005 գրքում:
Մարիամ Նազարյան
