Յուրաքանչյուր մարդ իր կյանքի ընթացքում,անկախ իր կամքից, կրում է փոփոխություններ: Փոփոխություններ կարող են լինել անձնականում, արտաքինում, ընկերական շրջապատում, միջավայրում, անգամ բնակության վայրի հետ կապված: Ցանկացած փոփոխություն դրական միտում ունի, ցանկացած նոր բան հիանալի է թվում: Ժամանակի ընթացքում այդ նորը դառնում է սովորական, և երբեմն կորցնում իր նախկին արտասովոր և յուրօրինակ բնույթը: Այժմ ներկայացնեմ, թե ինչպես ենք մենք արձագանքում այդ փոփոխություններին:
Մենք ունենք մեր առանձնահատուկ ընկերական շրջապատը, հանկարծ հայտնվում է նոր ընկեր, ով լցնում է Ձեր կյանքը, առօրյան (զուգընկերուհու կամ զուգընկերոջ մասին չէ խոսքը), թվում է՝ նա տարբերվում է բոլորից, ամենալավն է Ձեզ հասկանում, չնայած, որ մի քանի օր է ինչ սկսել եք շփվել... Իրականում այս ամենը փոփոխության արդյունքն է, ամեն <նոր> երևույթ իր մեջ արտասովոր և դրական տարրեր է պարունակում, ինչը մեզ ստիպում է առանձնացնել այն ընդհանուրի միջից: Եվ արդյունքում մեզ համար սկսվում է նոր հարմարավետության փուլ, մենք մեզ <հարմարավետ> ենք զգում նոր ընկերոջ հետ շփումներում: Անցնում է որոշ ժամանակ, նորից նոր ու չափից ավել գունավորված հատվածները իջնում են իրենց բարձունքից և հավասարվում բոլորին: Մեր զգացմունքները կապված նոր փոփոխության հետ հանդարտվում են և ամեն ինչ կրկին սովորական է թվում:
Իսկ ինչու՞ են կյանքում միշտ փոփոխություններ լինում, ինչու՞ ենք մենք միշտ ներկան համեմատում անցյալի հետ, և կամ մերժելով ներկան ու անցյալը խելահեղ ապագա երազում ու պատկերացնում: Մենք բոլորս հոգնում ենք կրկնվող զգայական ազդեցություններից, և երբեմն առանց գիտակցելու փնտրում ենք նորը, արտասովորը: Նոր փոփոխությունները ստիպում են քեզ մերժել անցյալը, քեզ ստիպում են մտածելու, որ անցյալում <հիմար> ես եղել: Իրականում դու այդ անցյալում քեզ շատ երջանիկ ես զգացել իրերի նման դասավորությունից և մարդկանց ներկայությունից, ուղղակի ներկան քեզ թվում է անհավանական ավելի լավը, քեզ թվում է, որ այժմ այնքան երջանիկ ես, որ երբեք այդպես չես եղել:
Թող միշտ շրջապատող աշխարհը այնպես դասավորված լինի Ձեր շուրջը, որ միայն հարմարավետության զգացումը Ձեզ բոլորիդ համակի:
Մարիամ Նազարյան
