Լավ հիշողությունները երբեք չի կարելի մոռանալ, հենց այդ հիշողություններն են մեզ երջանիկ դարձնում:
Պարզապես մարդիկ մտածում են , որ եթե մտածում ես ինչ-որ մեկի կամ երևույթի, իրադարձության մասին, դու ներքուստ 'տանջվում ես', չկա նման բան:
Լավ հիշողությունները միայն դրական էմոցիաներ են արթնացնում և խթան դառնում ապագա կրկնակի երջանկության:
Չի կարելի չհիշել ու մոռանալ այն , ինչը քեզ երջանկացրել է ժամանակին...
Չի կարելի մոռանալ, որ քո կյանքում նման բան է եղել, կարևոր չէ, թե այն ինչ ավարտ է ունեցել, և ավարտը դրական է եղել թե բացասական:
Միայն այն, որ նման բան եղել է, կարելի է արդեն գրանցել որպես կյանքի շատ նշանակալից իրադարձություն, և պարզապես, լիարժեք ուրախանալ:
Քանի որ ամեն իրադարձությունից հետո մենք վերցնում ենք մեզ հետ և տարիներ շարունակ տանում լավ և դրական կողմերը, և սովորում չչկրկնել սխալները:
ԻՍկ եթե կրկնվում են , ապա կարելի է ասել դու չես ապրում , կյանքի ինքնահոսին ընդառաջ առաջ ես շարժվում, ես դա չեմ ընդունում...
Մարիամ Նազարյան
